ଆଦିଷ୍ଟୋନାମରଭୃତା ଗର୍ଜ୍ଜିତୋ ମେଘମାଳା,
ଘୋରେ ନୀରେ ବହତି ମରୁତେ ଖଣ୍ଡିତା ଜାଲମାଳା ।
ସର୍ପାଘାତାନ୍ନରହତିରଭୁତ୍ତ ଶ୍ୱାନୟୋର୍ବଜ୍ରପୀଡ଼ା,
ମନ୍ଦଂ ମନ୍ଦଂ ଚଳତି ହରିଣୀ ସାଧୁ ସାଧୁ ବିଧାତା ।
ଏମନ୍ତେ ଏଣୀସ୍ତୁତି କର୍ଣ୍ଣେ ଶୁଣି । ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ ବାସବେ ଚକ୍ରପାଣି ।
ତୁମ୍ଭେ ମେଘ ପେଶି ମୃଗୀ ରଖିବ । ବ୍ୟାଧ ପ୍ରଭୃତିଙ୍କି ତହିଁ ନାଶିବ ।
ଇନ୍ଦ୍ର ଏହା ଶୁଣି । ମେଘେ ଆଦେଶିଲା ଯାଇଁ ତତ୍କ୍ଷଣି ।
ଆଜ୍ଞାପାଇ ସେ କଲା ଘୋରଧ୍ୱନି । କମ୍ପେ ଚରାଚର ସଙ୍ଗେ ମେଦିନୀ ।
ଜଳ ବର୍ଷିଲା ମୂଷଳଧାରରେ । ଅଗ୍ନି ଲିଭିଗଲା ଅବିଳମ୍ବରେ ।
ବାତେ ଜାଲମାଳା । ଛିଡ଼ିଲା ସର୍ପାଘାତେ ବ୍ୟାଧ ମଲା ।
ଶ୍ୱାନ-ଉପରେ ବଜ୍ରପାତ ହେଲା । ତେଣୁ ମୃଗୀ ଚିତ୍ତୁଁ ଭୟ ଛାଡ଼ିଲା ।
ଧୀରେ ଧୀରେ କରଇ ଚାରୁଗତି | ସଙ୍ଗେ ନିଜ ଶିଶୁମାନେ ଅଛନ୍ତି ।
ସାଧୁ ରେ ବିଧାତା । ତୋର ଅଟଇ ବିଚିତ୍ର କ୍ଷମତା ।
ଏବେ ଭବସାଗରମଗ୍ନଜନେ । ଚିନ୍ତା କର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜମନେ ।
ଯେହୁ ଅଟନ୍ତି ଜଗତଠାକୁର । ତିନି କାଳର ଅଜର ଅମର ।
ତାଙ୍କ ପାଦ ସ୍ମର । କହେ ଜଗନ୍ନାଥ ଭୂସୁର-ସାର ।
ଅର୍ଥକୋଇଲି
BY JAGANNATH DAS
(A portion only is given in the interest of chronology)
କୋଇଲି କେଶବ ଯେ ମଥୁରାକୁ ଗଲା ।
କାହାବୋଲେ ଗଲା ପୁତ୍ର ବାହୁଡ଼ି ନଇଲା ଲୋ ।
ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ମହାବାହୁ ।
ପୁଛିବି କଥାଏ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ଆଜ୍ଞାହେଉ ।
କେଶବ କୋଇଲି ନାଥ କାହାକୁ ଯେ କହି ।
ଏହା ମୋତେ ଶ୍ରୀହରି ପ୍ରସନ୍ନେ ଦେବା କହି ।
