ପୃଷ୍ଠା:Indradhanu, Akhi O Kabitar Dirgha JIban.pdf/୧୧

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି

ସତରେ କେଡ଼େ ନିର୍ବେଧ ଅଲା ସେତେବେଳେ ସେ । ଏବେ ବି କଣ ସେ ସେଇଭଳି ରହି ଯାଇଛି ? ତାର ମନକୁ ଆସିଲା ତାର ଘରସଂସାରର ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଓ ଚାକିରୀରେ ସଫଳତା କଥା । ପୁଣି ଅନ୍ୟ ଭାବରେ ଦେଖୁଲେ ପାରିବାରିକ ଜୀବନର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ନିତ୍ୟନୈମିତିକତା ଓ ଅଫିସ୍‌ର ଅପ୍ରତିକର ପରିବେଶ । ଉଭୟରୁ ଉପଶମ ପାଇଁ ସେ ଯେଉଁ ଦୁଇ ଦିନର ବିରତି ଖୋଜୁଥୁଲା, ତା ବି ବର୍ଭମାନ ଜଣା ପଡ଼ୁଥଲା ଯେପରି ଝଡ଼ ବର୍ଷରେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହୋଇଯିବ । ଏଇ ଭଳି ନକାରାମ୍ବକ ମନସ୍ଥିତି ବେଳେ ଶାନ୍ତା କହିଲା, ଆମେ ପହଞ୍ଚଗଲେ । ନିଜର ଚିନ୍ତା ବାହାରକୁ ଆଖୁ ପକାଇ ଅବିନାଶ ଦେଖୁଲା କିଛି ଦୂର ଆଗରେ ଥଲା ଫରେଷ୍ଟ ବଙ୍ଗଳାର ଫାଟକ ! ଭିତରକୁ ପଶି ତାର ଗାଡ଼ି ଯେତେବେଳେ ପୋର୍ଟିକୋ ତଳେ ଅଟକିଲା, ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଏତେ ସମୟ ପରେ କ୍ରମାଗତ ବର୍ଷାର ଆକ୍ରମଣରୁ ରକ୍ଷା ପାଇ ଅବିନାଶ ଶାନ୍ତିର ନିଶ୍ୱାସ ନେଲା ।

ବଙ୍ଗଳାରେ ଆଉ କେହି ରହୁ ନ ଥଲେ । ଦାୟିତ୍ୱରେ ଅବା ଲୋକଟି ତାକୁ ଚାରିଟି ଯାକ କୋଠରୀ ଦେଖାଇ ଯେଉଁଟି ପସନ୍ଦ ନେବା ପାଇଁ କହିଲା । ଶାନ୍ତା ବାଛିଲା କଣରେ ଅବା ନିରୋଳା କୋଠରୀଟି, ଯାହାର ପଛ ପାଖରେ ବସା ଉଠା କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଶସ୍ତ ବାରଣ୍ଡା ଅଲା ଏବଂ ଯେଉଁଠାରୁ ଏକ ଖୋଲା ଉପତ୍ୟକା ଦେଖା ଯାଉଥଲା । କୋଠରୀ ଭିତରକୁ ନିଜର ଜିନିଷ ନେଇ ରଖୁବା ବେଳେ ଅବିନାଶକୁ ତଥାପି ଚିନ୍ତାକୁଳ ଦେଖୁ ଶାନ୍ତା କହିଲା, ରିଲାକ୍ସ୍ ; ଆମକୁ କେତେ ସୁନ୍ଦର ଗୋଟିଏ କୋଠରୀ ମିଳିଲା । ଅବିନାଶ କହିଲା,କିନ୍ତୁ ଏ ବର୍ଷାର କଣ କରାଯିବ ? ଶାନ୍ତା କହିଲା, ପ୍ରତ୍ୟେକ କଳା ମେଘର ଗୋଟିଏ ରୂପେଲୀ ଆସ୍ତରଣ ବି ଥାଏ । ଏତେ ବର୍ଷରେ ଆଉ କେହି ଆସିବେ ନାହିଁ, ଏବଂ ପୁରା ବଙ୍ଗଳାଟି ଆମର ।

ଏଇ ବର୍ଷ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ କିନ୍ତୁ ମୋର ଡିପ୍ରେଶନ ଆସୁଛି, କହିଲା ଅବିନାଶ ।

ମୋର କଣ ମନେ ହେଉଛି ଜାଣ ଏତେବେଳେ ? ଆମେ ଯେମିତି ପ୍ରକୃତ ପୃଥବୀରେ ନାହୁଁ, ରହିଛେ ଏକ ସ୍ୱପ୍ନ ଭିତରେ । ତା ଠାରୁ ବଳି ଆଉ କି ଖୁସି ଥାଇ ପାକେର ?

ସେମାନଙ୍କର ପହଞ୍ଚୁବାର ଅଲା ଗୋଟାଏ ବେଳେ, କିନ୍ତୁ ଡେରି ହୋଇଗଲା ରାସ୍ତାରେ । ଚୌକିଦାର ସେମାନଙ୍କୁ ଖାଇବା କଥା ପଚାରିଲା ଓ ପାଖ ଘରେ ବାଢିବା ପାଇଁ ଚାଲିଗଲା । ବର୍ଭମାନ କୋଠରୀରେ କେବଳ ଅବିନାଶ ଓ ଶାନ୍ତା ଅଲେ । ଅବିନାଶ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ, ଆଖି ଓ କବୀତାର ଦୀର୍ଘ ଜୀବନ ୧୨