ପୃଷ୍ଠା:Indradhanu, Akhi O Kabitar Dirgha JIban.pdf/୪୧

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି

କାଗଜପତ୍ର ଦେଖିବା ଇତ୍ୟାଦି । ମୁଁ ଯିବା ଆସିବା ପାଇଁ ରିକ୍ସା ବ୍ୟବହାର କହୁଥୁଲି । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ରିକ୍ସା ନେଇ ମନ୍ଦିର ପାଖରେ କି ସାହି ଭିତରେ ଓହ୍ଲାଇ ଯାଉଥଲି, କିନ୍ତୁ ସମସ୍ୟା ହେଉଥିଲା ମୋର କ୍ୟାମେରାକୁ ନେଇ, କାରଣ ମନ୍ଦିର ଭିତରକୁ କ୍ୟାମେରା ନିଷିଦ୍ଧ ଥିବାରୁ ତାକୁ କାହା ପାଖରେ ରଖି ଦେବାକୁ ହେଉଥିଲା । ବେଳେ ବେଳେ ମୁଁ ଯଦି ଘରୁ ବାହାରିବା ବେଳେ ମୋର ବେଲଟ୍ ଖୋଲି ରଖିବାକୁ ଭୁଲି ଯାଉଥିଲି, ତା ମଧ୍ୟ ସମସ୍ୟା ଉପୁଜାଉଥିଲା ! ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଏଥର ପୂରା ସକାଳ ଓଳି ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ରିକ୍ସା ଠିକ କଲି । ଧଡ଼ିଆ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ତାର ରିକ୍ସା ନେଇ ଆସି ପହଞ୍ଚି ଯାଉଥିଲା, ମୁଁ ତା ସାଙ୍ଗରେ ଯାଇ ପ୍ରଥମେ କୋଉ ଜାଗାରେ ଜଳଖିଆ ଖାଇ ମୋ କାମରେ ବାହାରୁ ଥିଲି । ମନ୍ଦିର ଭିତରକୁ ଗଲେ ତା ରିକ୍ସାରେ କ୍ୟାମେରା ଓ ବେଲଟ ଛାଡ଼ି ଯାଉଥିଲି ଓ ଖରାବେଳେ ଖାଇସାରି ତାରି ରିକ୍ସାରେ ଘରକୁ ଫେରି ଆସୁଥିଲି ।

ପୁରୀରେ ମୁଁ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ରହିଥୁଲି ଏବଂ ମତେ ଲାଗୁଥୁଲା ଏ ସହରରେ ଯେ କୌଣସି ରତୁରେ ଖରାବେଳ- କିମ୍ବା ଯେ କୌଣସି ବେଳା- ଶୋଇବା ପାଇଁ ଏକ ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ସମୟ । ଏଠାର ଜୀବନ ଅତି ଧୀର ଗତିରେ ଚାଲୁଥିଲା । କିଏ ଯଦି ମୋ ପାଖକୁ ସକାଳ ବେଳା ଆସି ଦେଖା କରିବାକୁ କହୁଥିଲା, ଆସି ପହଞ୍ଚୁଥିଲା ସଂଜବେଳେ, କୋଉ ଗୋଟାଏ ପୁରୁଣା କାଗଜ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇ ପରିଛାଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ତାଙ୍କ ପିଣ୍ଡାରେ ବସିବାର ଘଣ୍ଟାଏ ପରେ ସେ ବାହାରୁଥିଲେ, ଏବଂ ମତେ ଦେଖିବା ପରେ କାଗଜଟି ଆଣିବାକୁ ଭିତରକୁ ଯାଇ ପୁଣି ବାହାରୁଥିଲେ ଆଉ ଘଣ୍ଟାଏ ପରେ । ଗୁରୁବାର, ଏକାଦଶୀ ଇତ୍ୟାଦି ଆଳରେ ଅଧିକାଂଶ ଦିନ କେହି କିଛି କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନ ଥିଲେ । ଖରାବେଳେ ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ସବୁ କିଛି ଆହୁରି ମନ୍ଥର ଗତିରେ ଚାଲୁଥିଲା । ଯାତ୍ରୀ ପଣ୍ଡା ପୁରୋହିତ ସମସ୍ତେ ନିରୁତ୍ସାହ ଜଣା ପଡ଼ୁଥିଲେ, ଯେପରି ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ଆଳସ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗ୍ରାସ କରି ଦେଇଛି, ଏପରି କି ଗର୍ଭ ଗୃହର ଦେବ ଦେବୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ । ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ମୋ କାମ ପାଇଁ କେହି ମିଳୁ ନ ଥିବାରୁ ମୁଁ ଯାଇ ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ମୁକ୍ତିମଣ୍ଡପ ପାଖ ପାହାଚ ଉପରେ ବସୁଥିଲି । ଯେତେବେଳେ ମନ୍ଦିରର ଭିତର କବାଟ ଖୋଲା ହେଉଥିଲା, ମୋର ଚିହ୍ନା ପଣ୍ଡା ମତେ ଟାଣି ନେଇ ରତ୍ନବେଦୀ ପରିକ୍ରମା କରାଇ ଦେଉଥିଲା । ଏପରି ଭାବରେ ମୋର କାମର ଯାହା ହେଉ ନ ହେଉ, ପୁରୀରେ ରହିବା ଭିତରେ ମୋର ଅନେକ ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଜନ ହୋଇଥିଲା ନିଶ୍ଚୟ ।

ଖରାବେଳେ ଖାଇ ପିଇ ସାରି ଘରକୁ ଫେରି ମୁଁ ଧଡ଼ିଆକୁ ଛାଡ଼ି ଦେଉଥଲି ଏବଂ ଶୋଇଯାଉଥଲି । ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା ବେଳକୁ ପାଗ ସାମାନ୍ୟ ଆରାମଦାୟକ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା
ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ, ଆଖି ଓ କବିତାର ଦୀର୍ଘ ଜୀବନ .୪୪