ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ବସନ ଭୂଷଣ ମନୋହର ବେଶରେ,
ସୁକାନ୍ତି ସୁମୁଖୀ ସତ୍ୱର ମିଳିଗଲା ପାଶରେ ।
ସୁକୁମାର ବିଶ୍ୱ ବିଜୟୀ ଅନୁପମ ସୁନ୍ଦର,
ପୁଷ୍ପମୟ ବେଶେ ମିଳିଲେ ତହିଁ କୁସୁମ-ଶର ।
ପାଞ୍ଚ ଜଣ ମିଶି ଆମୋଦେ ବିରଚିଲେ ତାଣ୍ଡବ,
ତାଣ୍ଡବ ନୁହେଁ ତା' ସରସ-ଫଳ-ପୂର୍ଣ୍ଣ ଖାଣ୍ଡବ ।
ସେ ଖାଣ୍ଡବ ଫଳ ଭୋଜନେ ହେଲା ଜଗତ ଲୁବ୍ଧ,
କେ ପାଇ ଆନନ୍ଦେ ନାଚିଲା କେ ବା ନପାଇ କ୍ଷୁବ୍ଧ ।
ସନ୍ତାପିତ ହେଲା ମଧ୍ୟାହ୍ନ ପିତୃପ୍ରସୂ ସୁନ୍ଦର,
ପଲ୍ଲବିତ ହେଲେ ପାଦପେ, ଶୁଷ୍କ ନଦୀ-ଉଦର ।
କିଂଶୁକ-ରକତ-ବିଗ୍ରହ-ବନକାନ୍ତି ବଢ଼ିଲା,
ଚନ୍ଦ୍ରିକାର ନବ-ପ୍ରସୂତି ବିଭାବରୀ ସଢ଼ିଲା ।
ପ୍ରୀତି-ପାରାବାରେ ଛାଡ଼ିଲେ ପ୍ରାଣ-ପୋତ ଯୋଗିଏ ।
ମଦନ-ଅନଳ-ତାପରେ ବିଚଳିତ ଯୋଗିଏ ।
କୀଚକ ବଧ
(ତୃତୀୟ ସର୍ଗ)
ନଗରରେ କ୍ରମେ ରୁଦ୍ଧ ହୋଇଗଲା
ଗୃହମାନଙ୍କର ବାଟ,
ନିଦ୍ରା ସେହିରୂପେ ପକାଇ ଆଣିଲା
ମାନବ ନେତ୍ର-କପାଟ ।
ନିଦ୍ରା-ମହୋଦଧି- ସ୍ୱପନ ତରଙ୍ଗେ
ଭାସି ଭାସି ଜୀବଗଣ,
କଲେ କେତେ ମହା-ଅଦ୍ଭୁତ ବିଷୟ
ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଦରଶନ ।
କାମତୃଷାକୁଳ କୀଚକ କେବଳ
ତହିଁରୁ ଅଛି ବାହାର,
ଲାଗିଛି ଦଉଡ଼ ବିଷମ ଦୁରାଶା
ମୃଗତୃଷ୍ଣାକୁ ତାହାର ।
୬୬ . ଆମ ଗଙ୍ଗାଧର