ପୃଷ୍ଠା:Chata Ichhabati.pdf/୫୮

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
(୫୬)

ଆପଣାର ପୁତ୍ର ତହୁଂ ଅଧିକ ଦେଖଇ ।
ଜୀବଅତ୍ମା ଇଚ୍ଛାବତୀ ଚାରୁବ୍ରହ୍ମ ହୋଇ ହେ ।।୫୦।।
ୟେମନ୍ତେଣ ଚାଟ ଇଚ୍ଛା ୟେସନ ସମୟେ ।
ଇଚ୍ଛାକୁ ବୋଲଇ ଚାଟ କହିବି କଥାୟେ ଗୋ ।।୫୧।।
ମନରେ ଅନ୍ତର ତୁ ଗୋ ନଧରିବୁ ସଖି ।।
ମୋହର ଜୀବନ ଆଗୋ ଅଟ ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖି ଗୋ ||୫୨||
ଲୁଚି ୩୬ହୋଇ ଯିବି ମୁହିଂ କୁରେଗୀଂ ଲୋଚନି ।
ମନେ ଆନ ନ ଧରିବୁ ଶୁଣରେ ମିତଣି ଗୋ ||୫୩||
ବୋଲଇ କୁମାରୀ କମ୍ପା ୟେଡ଼େକ ବିଲୋପୀ ୩୭
କହକିନା ଶୁଣ ତୁ ମୋର ପ୍ରାଣପତି ହେ ।।୫୪।।
କୁମର ବୋଲଇ ଶୁଣ ନୃପତି କୁମାରୀ ।
ଦୋସାଧୁ ଯେ ନେଲା ମୋତେ ଶମଶାନପୁରୀ ଗୋ ।।୫୫।।
ସେଠାରେ ଖଡ଼ଗ ଘେନି ପ୍ରହାରନ୍ତା ମୋତେ ।
ୟେ ଶିରୀ ସମ୍ପତ୍ତି ଛାଡ଼ି ଯାଆନ୍ତି କେମନ୍ତେ ଗୋ ।।୫୬।।
ମୁହିଂତ ଅଟଇ ନିରୀମାଖି ୩୮ ପରଦେଶୀ ।
ମୋହ ପାଇଂ କଂପା ତୁ ମରନ୍ତୁ ଶୁଭ୍ରକେଶି ଗୋ ।।୫୭।।
ତାହା ଶୁଣି କୁମାରୀର ଦେହ ଥର ହର ।
ସେ ଛାର ଅଟଇ ମୃଖ ଗୁଆଂର ପାମର ହେ ।।୫୮।।
ପିତା ଭୋଜରାୟେ ମୋ ଉପାୟେ ଚକ୍ରବତ୍ତୀ ।
ତାହାକୁ ତେଜିଣ ଗଲି ୩୯ ଶମଶାନ କତି ହେ ।।୫୯।।


୩୬। 'ଲୁଚିକରି’ ପାଠ ହେଲେ ସଙ୍ଗତ ହୁଅନ୍ତା ।

୩୭। ବିଲୋପୀ = ଗୋପନକାରୀ ।

୩୮। ବିସ୍ମବାସି (ପୋଥିପାଠ) । ୩୯। ଗଲା (ପୋଥପାଠ) ।