କୋଠ ଭୋଗଖିଆ
କୋଠ ଭୋଗଖିଆ
( ଲେଖକ/କବି : ଖିରଦ ଚନ୍ର ପୋଥାଳ )
କୋଠ ଭୋଗଖିଆ ମୋ ଚକା ଆଖିଆ ଉଠ ହେ ପହୁଡ ଭାନ୍ଗି
ପନ୍ଡା ପଡିହାରୀ କରନ୍ତି ଗୁହାରୀ ହେବାକୁ ଚନ୍ଦନ ଲାଗି ।।
ହେବାକୁ ଚନ୍ଦନ ଲାଗି------
ତୁଳସୀର ମାଳ ଦୟଣାର ଚୂଳ ଉଭା ଘେନି ଦେବଦାସୀ
ବଡ ସିଂହାରକୁ ବୁଢା ସିଂହାରୀ ଯେ ଉଭା ହୋଇଲେଣି ଆସି
ମଣିମା ମଣିମା ଡାକ ପଡୁଅଛି ଛାମୁ ଦରଶନ ଲାଗି ।।
ହେବାକୁ ଚନ୍ଦନ ଲାଗି------
ନିଦା ପଥରହେ ନିଦେକି ଶୋଇଲ ଷାଠିଏ ପଉଟି ଖାଇ
ଅନାଥ ଜନଂକ ଡାକ ନ ଶୁଣୁଛ ଜଗତର ନାଥ ହୋଇ
ଆରତୀ ବେଳ ଯେ ଗଡି ଯାଉଅଛି ଉଠ ହେ ଛପନ ଭୋଗୀ ।।
ହେବାକୁ ଚନ୍ଦନ ଲାଗି------
ପତିତପାବନ ବାନା ଉଡାଉଛ ପତିତ ଉଧ୍ାର ପାଇଁ
ମୁଁ ଜଣେ ପତିତ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମରେ ମୋ ଡାକ କି ଶୁଭେ ନାହିଁ
ଏଡେ ବଡ ପଣ ବହିଅଛ ପ୍ରଭୁ କୁହ ତେବେ କାହାଲାଗି ।।
ଉଠ ହେ-------