ପୃଷ୍ଠା:Amari matir amar shaheed.pdf/୨୨

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
(୧୮)

ଆଶଙ୍କା କରି ଥାନାରୁ ପୋଳିସମାନେ ଗୁଳିବନ୍ଧୁକ ଆଉ ଠେଙ୍ଗା ବାଡି ଧରି ଜମିଦାର ଓ ସଭାପତିଙ୍କ ଘରକୁ ଛୁଟିଲେ । ଇରମ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଭଲକରି ଶିକ୍ଷାଟାଏ ଦେବାକୁ ସେମାନ‌ଙ୍କ ମନ ।

ବାସୁଦେବ ପୁର ଥାନାରୁ ଇରମକୁ ଯିବା ବାଟରେ ଗୋଟିଏ ନଦୀ ପଡ଼େ । ତାର ନାଁ ଗଭେଇନାଳ ବା ଶାଶୁ-ବୋହୁ ନଦୀ । ଏହା ଯେମିତି ଗଭୀର, ସେମିତି ଓସାରିଆ । ସେତେବେଳେ ପୁଣି ବର୍ଷା ଋତୁ । ନଦୀରେ ଅଥଳ ପାଣି । ଏହାକୁ ପାରି ହେବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ନାଆ ପଡ଼ି ଥାଏ । ନଦୀର ଦକ୍ଷିଣ ଦିଗରେ ପୋଳିସମାନେ ହାତହତିଆର ଧରି ଜମା ହୋଇଗଲେ । ଆରକୁଳରେ ନାଆଟି ଥିଲା ।

ପୋଲିସମାନେ ନାଆ ଆଣିବାକୁ ହୁକୁମ ଦେଲେ କିନ୍ତୁ ନାଉରିଆ ସେମାଙ୍କ କଥା ଶୁଣିଲା ନାହିଁ । ସ୍ୱାଧୀନତା ନ୍ଦୋଳନର ନେତାମାନେ ନାଆ ନ ନେବାକୁ ବତାଇଦେଲେ । କିନ୍ତୁ ନାଆକୁ ସେ କୂଳକୁ ନ ନେଲେ ପୋଳିସମାନେ ଗୁଳି ମାରିଦେବେ ବୋଲି ଧମକ ଦେଲେ । ତେଣୁ ଭୟରେ ନାଉରିଆ ନାଆ ସିନା ଆର କୁଳକୁ ନେଲା, ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କୁ ହୁସିୟାର କରିଦେବା ପାଇଁ ତା ପାଖରେ ଥିବା ଶଙ୍ଖକୁ ଫୁଙ୍କି ଦେଲା, ସେତେବେଳେ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି ଶୁଭସୂଚକ ନ ଥିଲା, ତାହା ଥିଲା ବିପଦ ଘଣ୍ଟି । ଲୋକେ ଏହାକୁ ଶୁଣି ବିପଦର ଆଶଙ୍କା କରି ଏକାଠି ତାର ମୁକାବିଲା କରିବାକୁ ମେଳଣ ପଡ଼ିଆରେ ଜମା ହୋଇଗଲେ । ଏଠାକୁ ବଲଞ୍ଚା, ଗଉ‌ଡ଼ୁ , ଉହାଡ଼, ସୁଆଁ, ଜଗନ୍ନାଥପୁର, ଦାରାପୁର, ଶଙ୍ଖାରୁ ପ୍ରଭୃତି ଗାଁରୁ ଶହ ଶହ ଲୋକ ଛୁଟିଲେ ।

୧୯୪୨ ମସିହା ସେପ୍ଟେମ୍ବେର ମାସ ୨୮ ତାରିଖ । ଦିନ ପ୍ରାୟ ଦଶଟା ହେବ । ଇରମ ମେଳଣ ପଢ଼ିଆରେ ଅସମ୍ଭବ ଲୋକ ଗହଳି । ସବୁରି ଭିତରେ ଉତ୍ତେଜନା ଓ ରାଗରୋଷ ଗୁମୁରି ଉଠୁଥିଲା । ପୋଲିସମାନଙ୍କର ବିଛଣା, ଲୁଗାପଟା ସବୁକୁ ବୁହାଇ ଗାଁ ଚୌକିଦାର ସେ ପଟେ ଯାଉଥିଲା ବେଳେ ଲୋକେ ତା ଉପରେ ଚଢ଼ାଉ କରିଥିଲେ । ଏଥିଯୋଗୁ ପୋଲିସ ଦଳ ଆହୁରି ବେଶୀ ରାଗି ଯାଇଥିଲେ ।

ଏଣେ ମେଳଣ ପଡ଼ିଆ ଆମ୍ବଗଛ ତଳେ ହଜାର ହଜାର ଲୋକଙ୍କର ଭିଡ଼ । ଉଭୟ ବାନର ସେନା ଓ ଶାନ୍ତି ସେନା ମିଶି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଗାଦ୍ଧିଜୀ