ପୃଷ୍ଠା:Aama Debadebi.pdf/୨୦

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି

ଏପରିକି ହତ୍ୟା ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମହତ୍ୟାଜନିତ ପାପର ମାତ୍ରା ଅଧିକ । ଏଣୁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କର ନାହିଁ । ଏହା କହି ରମ୍ଭକୁ ଆତ୍ମହତ୍ୟାରୁ ନିବୃତ୍ତ କରାଇବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାକୁ ଏକ ବର ମଧ୍ୟ ଯାଚିଲେ । ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ପାଇବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରି ରମ୍ଭ କହିଲା, ହେ ଅଗ୍ନିଦେବତା, ଯଦି ଆପଣ ସତରେ ମୋ’ ପ୍ରତି ସଦୟ, ତେବେ ଏହି ବର ଦିଅନ୍ତୁ- ଯେପରି ମୁଁ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନଟିଏ ଲାଭ କରିବି । ସେହି ପୁତ୍ର ଆପଣଙ୍କ ପରି ତେଜସ୍ୱୀ ଓ ବୁଦ୍ଧିମାନ୍ ହେବ । ସେ ବାୟୁ ପରି ଶକ୍ତିମାନ୍ ହେବ । ବପୁରେ ଓ ଯୁଦ୍ଧ କୌଶଳରେ ତାହାର ସମକକ୍ଷ ବୀର କେହି ହୋଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ସେ ଦେବତା ବା ଅସୁର କାହା ହାତରେ ମରିବ ନାହିଁ । ପୁଣି ତ୍ରିଲୋକ ବିଜୟ କରିବ ।

ରମ୍ଭ ଏପରି ଏକ ପୁତ୍ରସନ୍ତାନ ପାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିବା ଜାଣି ଅଗ୍ନିଦେବତା 'ତଥାସ୍ତୁ' କହି ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହୋଇଗଲେ ।

ତା'ପରେ ରମ୍ଭ ମାଳବତ ଯକ୍ଷ ପାଖକୁ ଗଲା । ତାଙ୍କ ପାଖରେ ହାତୀ, ଘୋଡା, ମଇଁଷି, ଗାଈ, ମେଣ୍ଢା ଆଦି ବହୁ ପଶୁ ଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ତିନିବର୍ଷ ବୟସର ଏକ ସୁନ୍ଦରୀ ମଇଁଷି ଥିଲା । ତାହାକୁ ଦେଖି ରମ୍ଭ ମୁଗ୍ଧ ହେଲା । ତାହାକୁ ନିଜର ସ୍ତ୍ରୀ ରୂପେ ବରଣ କରି ପାତାଳପୁରୀକୁ ନେଇଗଲା ।

ଗୋଟିଏ ମଇଁଷିକୁ ସ୍ତ୍ରୀ ରୂପେ ଆଣି ଆସିଥିବାରୁ ପାତାଳପୁରୀର ଦାନବମାନେ ତାକୁ ବାସନ୍ଦ କଲେ । ତେଣୁ ସେଠାରେ ନିଜ ମଇଁଷି ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ରହି ନ ପାରି ରମ୍ଭ ପୁଣି ମାଳବତ ଯକ୍ଷ ପାଖକୁ ଫେରି ଆସି ଯକ୍ଷମଣ୍ଡଳରେ ବାସ କଲା । ଯଥା ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପୁତ୍ରସନ୍ତାନ ଜାତ ହେଲା । ସେହି ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ଦେଖିବାକୁ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର । ମଇଁଷି ଓ ଅସୁରର ମିଶାମିଶି ରୂପ । ତେଣୁ ତାହାର ନାମ ରହିଲା ମହିଷାସୁର ।

ଏ ଭିତରେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ଘଟିଲା । ରମ୍ଭ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ରୂପେ ଯେଉଁ ମଇଁଷିଟିକୁ ବରଣ କରି ଆଣିଥିଲା, ତାହାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପୁରୁଷ ମଇଁଷି ଥରେ ଆସି ଯକ୍ଷମଣ୍ଡଳରେ ପହଞ୍ଚିଲା । ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରତି ସେ ଆକୃଷ୍ଟ ହେବା ଦେଖି ରମ୍ଭ ତାହାକୁ ଖଣ୍ଡା ଧରି ଆକ୍ରମଣ କଲା । ମାତ୍ର ସେଇ ମଇଁଷିଟି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥିବାରୁ ରମ୍ଭକୁ ତା’ର ଶିଙ୍ଗରେ ଭୁଷି ମାରିଦେଲା । ତାହା ଦେଖି ରମ୍ଭର ମଇଁଷି ସ୍ତ୍ରୀ ଯାଇ ଯକ୍ଷମାନଙ୍କର ଶରଣ ପଶିଲା । ଫଳରେ ଭଗ୍ନ ମନୋରଥ ହୋଇ ସେହି ପୁରୁଷ ମଇଁଷିଟି ଯାଇ ପାଣିରେ ଝାସ ଦେଇଦେଲା । କିନ୍ତୁ ତାର ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା ନାହିଁ । ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବଳବାନ ଏକ ଅସୁରରେ ପରିଣତ ହୋଇଗଲା । ତାହାର ନାଆଁ ହେଲା ନମର ଅସୁର ।

୨୦ . ଆମ ଦେବଦେବୀ