ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ରସ ରତ୍ନାକର
(ଷଷ୍ଠଛାନ୍ଦ: ରାଗ-କଳହଂସ କେଦାର)
ରମଣ ନାଗପାଶେ ବନ୍ଦୀ ହେବାର,
ରସିକା ଚାହିଁ କାନ୍ଦେ ହୋଇ ଆତୁର,
ରସିକ ବର ଆହା ପ୍ରାଣ-ଈଶ୍ୱର,
ରହିଲ ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ଦୈତ୍ୟମନ୍ଦିର ହେ ।
ରଜନୀକରଜିତ କୋମଳତର,
ରମଣୀୟ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ କି ସୁକୁମାର,
ରଥାଙ୍ଗ ପାଣି ପିତାମହ ଯାହାର,
ରହିଲେ ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ସେହି ସୁନ୍ଦର ହେ ।
ରହି ମୋ ସ୍ନେହେ ଦୁଃଖ ହେଲା ତୁମ୍ଭର,
ରଖିବି ନାହିଁ ପ୍ରାଣ ଜାଣ ନିକର,
ରସାମଣ୍ଡନ ନାଥ ମାରକୁମାର,
ରଖାଇଲା ଏ ଦୁଃଖେ ଯୁବତୀ ଛାର ହେ ।
ରଖି ନଳିନୀଠାରେ ପ୍ରୀତି ଅପାର,
ରଜନୀ ହେଲେ ଯଥା ବନ୍ଦୀ ଭ୍ରମର,
ରଖନ୍ତୁ ଦୀନବନ୍ଧୁ କରି ଉଦ୍ଧାର,
ରଚିଲା ବିନୟରେ ସ୍ତୁତି ଅପାର ହେ ।
ରଜନୀ ଚରକୁଳ ଗରବହର,
ରହେ ବିନତା-ସୁତ ଆଗେ ତୁମ୍ଭର,
ରକ୍ଷକ ଅରକ୍ଷର କୃପାସାଗର
ରକ୍ଷକ ହୁଅ ବାରେ ପ୍ରାଣନାଥର ହେ ।
ଆମ ଗଙ୍ଗାଧର.୫୧