ଅଯୋଧ୍ୟା ଦୃଶ୍ୟ
(ପ୍ରଥମ ସର୍ଗ : ରାଗ-କଳହଂସ କେଦାର)
ଦେଖିଯିବା ପାଇଁ ଏଣେ ସରଯୂ ଆକୁଳ,
ମନ ବଳାଉଛି ଯେହ୍ନେ ଲଙ୍ଘିବାକୁ କୂଳ ।
କୁମ୍ଭ ଧରି ଆସିଗଲେ ପୁରବାମାକୁଳ,
ଅମୃତ ଯୋଗରେ ତହିଁ କଲା ଅନୁକୂଳ ।
କୁସୁମ ସୁରଭି କରି ଅଙ୍ଗ ଆଭରଣ,
ବନ ଉପବନ ଲଙ୍ଘି ଆସେ ସମୀରଣ ।
ରଙ୍ଗାଧରେ ହସି ହସି ଆସନ୍ତି ଭାସ୍କର,
ରାଜାସନେ ଦେଖିବାକୁ ନିଜ ବଂଶଧର ।
ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ମେଘ ଚାରୁବର୍ଣ୍ଣ ବିଭୂଷିତ,
ଆସୁଛନ୍ତି ସୁରପଥେ ହୋଇ ବିଭାସିତ ।
ରାମଶିରେ ଅଭିଷେକକରଣେ ଲାଳସୀ,
ଦେବକନ୍ୟାଗଣ ଧରି ରତନ କଳସୀ ।
ମାର୍ଗରେ ପୂରଣ କରି ମନ୍ଦାକିନୀ-ଜଳ,
ଆସୁ ଅଛନ୍ତି କି ରଥେ ବସି ଦଳ ଦଳ ?
ହରଷ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ହୃଦେ ବିହଙ୍ଗମମାନେ,
ବୃକ୍ଷେ ବୃକ୍ଷେ ମାତିଛନ୍ତି ସୁମଧୁର ଗାନେ ।
ପକ୍ଷୀବେଶ ଧରି କିବା ଅପସରାଗଣ,
ତୋଷୁଛନ୍ତି ଆସି ପୁରବାସୀଙ୍କ ଶ୍ରବଣ ।
ସର ଉନ୍ମୀଳନ କରି କମଳଲୋଚନ,
ଚାହିଁବାକୁ ରାଜା ରାମ କମଳ-ଲୋଚନ ।
ରବିକର ଶାଣେ ଶୋଧି କରେ ସମୁଜ୍ଜ୍ୱଳ,
ହୃଦହାର ହିମ ବିନ୍ଦୁ ରତନ ପଟଳା
କୁମୁଦିନୀ କରୁ ନାହିଁ ନୟନ ମୁଦ୍ରିତ,
ତହିଁପାଇଁ ରାତିଯାକ ରହି ଅନିଦ୍ରିତ ।
ପଲାଶ ଶାଳ୍ମଳୀ ଚିତ୍ର ପରିଚ୍ଛଦ ଧରି,
ରବି ରଶ୍ମି ହେମମୟ ପାଗ ଶିରେ ଭରି ।
ଗିରିଶ୍ରେଣୀ ଉପରକୁ ଟେକିଛନ୍ତି ମୁଖ,
ରାମ ରାଜବେଶ ଚାହିଁ ଲଭିବାକୁ ସୁଖ ।
୭୨ . ଆମ ଗଙ୍ଗାଧର