ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ବହୁ କ୍ଷଣ ପରେ ସଂଜ୍ଞା ଲଭି ଉଠି
ଚିତ୍ର ଚାହିଁ ପୁନଃ ପୁନଃ,
ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ-ପବିତ୍ର- ପ୍ରଣୟ-ଗୌରବ
ବୃଦ୍ଧି କଲେ ଶତ ଗୁଣ ।
ପ୍ରିୟା ସଙ୍ଗ ସୁଖ ସ୍ମୃତି ଦୁଃଖେ ନୃପ
ସମୟ ଯାପନ କଲେ,
ମନ ଜ୍ଞାନ ଘେନି ବିବେକ ରହିଲା
ଆଶା-ଲତା ଛାୟା ତଳେ ।
ସୁଖ ଦୁଃଖ ଚିର ନୁହନ୍ତି ଜଗତେ
ସଭିଙ୍କର ଅଛି କ୍ଷୟ,
ଆଜି ଯା ବଦନ ହରଷରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ,
କାଲିକି ବିଷାଦମୟ ।
ଯାହା ଲାଗି ପ୍ରାଣ ଯେତିକି ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ
ତା' ଲାଗି ତେତେ ବିକଳ,
ତେତିକି ତପତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହା
ଯେତିକି ହୁଏ ଶୀତଳ ।
ତେତିକି ତିମିରେ ମଜ୍ଜଇ ଅବନୀ
ଯେତିକି ହୁଏ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ,
ଯେମନ୍ତ ମଧୁର ତିକ୍ତ ହିଁ ତେମନ୍ତ
ପ୍ରକୃତ ପ୍ରଣୟ ଫଳ ।
ପ୍ରଣୟବଲ୍ଲରୀ
(ସପ୍ତମ ସର୍ଗ - ପ୍ରଣୟ ଛାୟା)
କହି କହି ଶିଶୁ ଏକ କର ନେଇ
ଧଇଲା ଜନନୀ-କର,
ଅପର ହସ୍ତଟି ରହିଥିଲା ସ୍ନେହ-
ବନ୍ଧେ ନରପତିଙ୍କର ।
ଆମ ଗଙ୍ଗାଧର.୯୭