ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ନ ନିଏ ନୃପତି- କରୁଁ କର ଶିଶୁ
ନ ଛାଡେ଼ ଜନନୀ-କର,
ଆକର୍ଷଣେ ଦୁଃଖ ତଡ଼ି ସୁଖ ବୃଦ୍ଧି
କରିଦେଲା ଦୁହିଁଙ୍କର ।
କେହି କାହା କଥା କହିବାକୁ ଆଉ
ହେଲା ନାହିଁ ଅବସର,
ଭଗୀରଥ ହୋଇ ମିଲାଇଲା ଶିଶୁ
ସୁରଧୁନୀ ରତ୍ନାକର ।
କୁମର-ବଚନେ ଶକୁନ୍ତଳା ପ୍ରାଣ
ହୋଇଗଲା ସୁଧାସ୍ନାତ,
କାନ୍ତ ଦରଶନେ ପୁଲକ ଛଳରେ
ପ୍ରେମାଙ୍କୁର ହେଲା ଜାତ ।
ହାସ ତା' ଅଧରେ ନ ଫୁଟି ବଦନେ
ନେତ୍ରେ ହେଲା ସଞ୍ଚାରିତ,
ନବୀନ ମୃଦ୍ଘଟ ଜଳ ବାହାରକୁ
ହୁଏ ଯଥା ସଂରକ୍ଷିତ ।
ବୁଝିଥିଲା ବାମା ମାତା ଲାଗି ତାର
ଘଟିଛି ପତି ବିରହ,
ପତି ପ୍ରେମ ସ୍ମରି ଦର୍ଶନ-ଲାଳସେ
ଥାଏ ତହିଁ ଅହରହ ।
ମନେ କରୁଥାଏ ପ୍ରଣୟ ପାଳନେ
ହୋଇଛି ନିଜେ ଅକ୍ଷମା,
ପତି-ଦରଶନ ଲଭିଲେ ଚରଣେ
ବିନୟେ ମାଗନ୍ତା କ୍ଷମା ।
୯୮ . ଆମ ଗଙ୍ଗାଧର