ପୃଷ୍ଠା:Aama Madhusudan.pdf/୯୦

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି



ଊନବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଶେଷ ଭାଗରେ, ନୈସା ବା ନବଜାଗରଣର ଅଧ୍ୟୟରେ, ଉଲ୍ଲେଷିତ ଉତ୍କଳୀୟତାର ପ୍ରତିଟି ପର୍ବରେ, ମଧୁବାବୁଙ୍କର ଥିଲା ଆଦ୍ୟ ଭୂମିକା । ସେ ଉଭା ହୋଇଥିଲେ ସାମଗ୍ରିକ ଉନ୍ନୟନର ଉତ୍କଳ ପ୍ରତୀକ ରୂପରେ ।
ସେ ଥିଲେ ଜାତୀୟ ଜାଗରଣ ପର୍ବରେ ଓଡ଼ିଶାର ପହିଲି ଖେଳଡ଼ । ନିଜର ଜୀବନକୁ ବିଟିଏ ପରି ପାପୁଲିରେ ରଖି ଖେଳିବାର ଅଦମ୍ୟ ସାହସିକତା ଆଉ ଆତ୍ମପ୍ରତ୍ୟୟ ଥିଲା ତାଙ୍କର । ଦୁଃସାହସିକତା ଥିଲା ତାଙ୍କ ଜୀବନର ଐକ୍ୟୁତାନିକ ସୂର, ଯହିଁରେ ଉଥାନ ଆଉ ପତନର ରାଗିଣୀ ନିନାଦିତ ହେଉଥିଲା, ମୃର୍ଜନାର ହଷୋଲ୍ଲାସ ଆଉ ବିଷାଦର ସ୍ବର ଲହରୀରେ । ଅସୀମ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଓ ଦାମ୍ଭିକତାକୁ ଘେନି ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଲମ୍ପ ଦେବାର ଉନ୍ମାଦନା ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ରୂପାୟିତ ହୋଇଥିଲା । ଉଭୟ ସଂପତ୍ତି ଆଉ ବିପର ବିରୋଧାଭାଷ, ଯେପରି ତାଙ୍କ ଜୀବନଧାରାରେ ପ୍ରତିଧ୍ବନିତ ହେଉଥିଲା, ଏକ ପ୍ରବାଦୀୟ ମାର୍ମିକ ଉକ୍ତିରେ- "ଘୋଡ଼ାଚଢ଼ାଠାରୁ ସଂପତ୍ତି ନାହିଁ, ଘରପୋଡ଼ିରୁ ବିପତ୍ତି ନାହିଁ । ଏକ ଉନ୍ମାଦ ସାଗରର ଜୁଆର ଆଉ ଭଟ୍ଟା ପରି ତାଙ୍କର ଜୀବନର ଧାରା ପ୍ରବାହିତ ହୋଇଥିଲା ଅସମତାର ଅସମାହିତ ଗତିରେ ରୋମାଞ୍ଚକର ଘୋଡ଼ାଚଢ଼ାର ଆଭିଜାତ୍ୟମୟ ସମୃଦ୍ଧିର ପରବର୍ତ୍ତୀ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଦେଶପାଇଁ ନିଜକୁ ସେ ନିଃଶେଷ କରିଦେଇଥିଲେ । ପରିଣାମରେ ନିସ୍ ଭାବରେ ନିଜର ବାସଭବନରୁ ଉଚ୍ଛେଦିତ ହୋଇ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ ଖୋଲା ମଇଦାନର ଆକାଶ ତଳେ । ହେଲେ ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ସେ ରହିଥିଲେ ଖେଳଡ଼ ପରି ଶୃଦ୍ଧିବନ୍ତ ଓ ଅବଦମିତ ହୋଇ ।
ମାତ୍ର ଅଠର ବର୍ଷ ବୟସରେ, ଭବିଷ୍ୟତର ଅନିଶ୍ଚିତତା ମଧ୍ୟରେ, ଗୋଟିଏ ଉତକ୍ଷେପିତ ଅଶାନ୍ତ ଉଲ୍ଲା ପରି ସେ ଲମ୍ପ ଦେଇଥିଲେ, ରାଜନୈତିକ ଓ ସାଂସ୍କୃତିକ ଜାଗରଣର ପୀଠ କଲିକତା ନଗରୀକ। ସେତେବେଳେ କଲିକତା ଥିଲା ଦେଶର ରାଜଧାନୀ। ଗ୍ରହଣଶୀଳତାର ସମସ୍ତ ଆଗ୍ରହ ନେଇ ସେ ଏସୀୟ, ୟୁରୋପୀୟ ଓ ବିଶ୍ବଜନୀନ ସଂସ୍କୃତିର ମହନୀୟ ଧାରାକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ

ଆମ ମଧୁସୂଦନ ୯୧