ପୃଷ୍ଠା:Aama Madhusudan.pdf/୯୯

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି


ରେବତୀ ଗଳ୍ପ ରଚନାର ଶତବାର୍ଷିକୀ ପାଳନ ହେଲା ୧୯୯୮ରେ । ସେ ସମୟରେ ନାରୀ ସମାଜର ସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଚିନ୍ତା କଲେ ଆଚମ୍ବିତ ହେବାକୁ ହୁଏ । ରେବତୀ ଗଳ୍ପ ରଚନାର ସାତବର୍ଷ ପରେ ୧୯୦୫ ବେଳକୁ ଓଡ଼ିଶାର ରାଜନୈତିକ ଆଉ ସାଂସ୍କୃତିକ ରାଜଧାନୀ କଟକ ସହରରେ ବହୁ ସ୍ୱାଭିମାନୀ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରତିଭାଶାଳୀ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଉପସ୍ଥିତି ସତ୍ତ୍ୱେ ନାରୀଶିକ୍ଷାର ଅଗ୍ରଗତି ଥିଲା ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ସ୍ତରରେ, 'ରେବତୀ ର ପାଠପଢ଼ା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ । ଆହୁରି ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର ବିଷୟ ଯେ, ସେହିବର୍ଷ ରେଭେନ୍ସା ବାଳିକା ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଶିକ୍ଷାଦାନ ସ୍ତର ଭର୍ଣ୍ଣାକୁଲାର ଶ୍ରେଣୀରୁ ଅପର ପ୍ରାଇମେରୀ ସ୍ତରକୁ ଖସାଇ ଦିଆଗଲା, ବହୁ ବର୍ଷ ଧରି ପରୀକ୍ଷା ଫଳ ନୈରାଶ୍ୟଜନକ ହେବାରୁ । ସେହି ବର୍ଷ ଏହି ବାଳିକା ବିଦ୍ୟାଳୟର ମୋଟ ଛାତ୍ରୀ ୭୬ ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଉଚ୍ଚ ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରରେ ଛଅ ଜଣ, ନିମ୍ନ ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରରେ ଦଶଜଣ ଆଉ ବଳକା ୬୦ ଜଣ ଶିଶୁ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲେ । ସ୍କୁଲରେ ମାତ୍ର ସତର ଜଣ ଓଡ଼ିଆ ଛାତ୍ରୀ ଥିଲେ । ବାକି ସମସ୍ତେ ବଂଗାଳୀ ।
୧୯୦୫ ରୁ ୧୯୦୮ । ତାହାଥିଲା ନାରୀଶିକ୍ଷାର ଇତିବୃତ୍ତରେ ସ୍ଥାଣୁତାର ପର୍ଯ୍ୟାୟ । ନାରୀଶିକ୍ଷାର ସ୍ରୋତଟି ଅଟକି ଯାଇଥିଲା ବିଦ୍ବେଷର ଚକ୍ରାନ୍ତ ମଧ୍ୟରେ । ହଠାତ୍ ଦୃଶ୍ୟପଟ୍ଟରେ ଉଭାହେଲେ କ୍ରାନ୍ତି ପୁରୁଷ ମଧୁସୂଦନ । ତାକରି ଦିଦର୍ଶନରେ ହଜି ଯାଉଥିବା ସ୍ରୋତଟି ଯେପରି ପ୍ରବହମାନ ହେଲା ୧୯୦୮ରୁ ୧୯୧୦ ମଧ୍ୟରେ । ଓଡ଼ିଶାର ସର୍ବପ୍ରଥମ ବାଳିକା ହାଇସ୍କୁଟି ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ହେଲା । ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ଦୁଇଜଣ ଛାତ୍ରୀ ପ୍ରଥମେ (୧୯୦୯)ମାଟ୍ରିକ୍ ପରୀକ୍ଷାରେ ଏହି ସ୍କୁଲ୍‌ରୁ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେଲେ, ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ବିଶ୍ବନାଥ କରଙ୍କ କନ୍ୟା ନର୍ମଦା କର ଓ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ପରିବାରର ଗ ଗାଧର ଷଡ଼ଙ୍ଗୀଙ୍କ କନ୍ୟା ଦ୍ରମୁଖୀ ଷଗୀ । ଏହି ଦୁଇଜଣ ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ପ୍ରଥମ ମହିଳା ଗ୍ରାଜୁଏଟ, ଯେଉଁମାନେ କଲିକତାର ବେଥୁନ୍ କଲେଜରୁ ୧୯୧୫ରେ ବିଏ ପାଶ୍ କରି କିଛିବର୍ଷପାଇଁ ରେଭେନ୍ସା ବାଳିକା ବିଦ୍ୟାଳୟର ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ରୂପେ ନାରୀଶିକ୍ଷାର ପ୍ରଗତିରେ ବଳିଷ୍ଠ ଯୋଗଦାନ କରିଥିଲେ ।

୧୦୦ ଆମ ମଧୁସୂଦନ