ପୃଷ୍ଠା:Abakash chinta.pdf/୪୧

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ସଂଶୋଧିତ ହୋଇନାହିଁ

 
କାଠଯୋଡ଼ୀ ତୀରେ ସାୟଂକାଳ
(୨)

ପଶ୍ଚିମ ଗଗନ କୂଳରେ ଉପଗତ ତରଣୀ,
ଖର ଖରାତାପୁଁ ମୁକତ ଏବେ ହେଲା ଧରଣୀ ।
ମୃଦୂଳେ ସୁଗନ୍ଧ ପବନ କରେ ପ୍ରଦୋଷ ଖେଳା,
ମଧୁକାଳେ ଏହା ମଧୁର ସନ୍ଧ୍ୟା-ବିହାର-ବେଳା ।
କ୍ଷୀଣ-ଅଙ୍ଗୀ କାଠଯୋଡ଼ୀର ମନୋହର ପୁଲିନେ,
ପରମ ଉଲ୍ଲାସ ଅନ୍ତରେ ଏବେ ଭ୍ରମିଲି ଦିନେ ।
ଅଦୂରେ ଶ୍ୟାମଳ ଶଇଳ ଆହା କି ଶୋଭାବନ୍ତ,
ପ୍ରକୃତିଦେବୀ କି କରିଚି ନଦୀ ଚାରୁ-ସୀମାନ୍ତ !
ସୀମାନ୍ତ ମଧ୍ୟରେ ସିନ୍ଧୁର ବିନ୍ଦୁ ସମ ବର୍ତ୍ତୁଳ-
ଅସ୍ତମିତ ରବିମଣ୍ଡଳ ଦିଶେ କେଡେ ମଞ୍ଜୁଳ ।
ନିଶୀ ଆଗମନେ ରସିକା ରୂପବତୀ ପରାୟେ,
ଦିବ୍ୟ ବେଶ ସାଜି ତଟିନୀ ସିନ୍ଧୁ ସଙ୍ଗମେ ଯାଏ ।
କ୍ରମେ ଚାଲିଗଲା ଏ ଛବି, ରବି ହୋଇଲେ ଲୀନ,
ଆଗତ ପ୍ରଦୋଷ ସମୟ, ଶେଷ ହୋଇଲା ଦିନ ।

[ ୩୦ ]