ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ବିଷାଦ ସମୟରେ ଲିଖିତ କତିପୟ ପଂକ୍ତି
ପ୍ରଭାତର ମୃଦୁ ଗନ୍ଧବହ
ହରାଇଛି ନିଜ ଶୀତଳତା,
ଭୀମ ଝଞ୍ଜା ପବନ ପ୍ରବାହ
ନାଶେ ଏବେ ହୃଦ-ସରସତା ।
ଭ୍ରମି ଭ୍ରମି ଅବସନ୍ନ କାୟା
ବିଷମ ଏ ବହୁ ଦୂର ବାଟେ,
ଦେଖିବଇଁ ଯେବେ ସ୍ମିଗ୍ଧ ଛାୟା
ବିଶ୍ରାମିବି ତହିଁ ଜଳଘାଟେ ।
ଶୁଣି ଖଗ ମଧୁର କାକଳୀ
ଜୀର୍ଣ୍ଣ ବୀଣା ରଖିବ ସମ୍ପାଦି,
ପକ୍ଷୀଗୀତେ ଦେବି କରତାଳି,
କେହି ମୋର ନ ଥିବେ ବିବାଦୀ ।
ତରୁଲତା ନବ କିଶଳୟେ
ବିରଚିଣ କୋମଳ ଆସନ,
ଶୋଇବି ମୁଁ ବିତାନ ହୃଦୟେ
ଶୁଣିବାକୁ ବାୟୁ ସନ ସନ ।
