ପୃଷ୍ଠା:Bhasa o Jatiyata.pdf/୪୧

ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ମାନ୍ୟତା ସପକ୍ଷରେ ଦୃଢ଼ଯୁକ୍ତି

ଦୀର୍ଘ ଏକବର୍ଷ ଧରି ବିଭିନ୍ନ ଅନୁଷ୍ଠାନ, ଆଗଧାଡ଼ିର ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ଏବଂ ବହୁ ସଭାସମିତିରେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚୀତ କରିବା ପରେ ମାତ୍ର ୭ ଜଣ ବ୍ୟକ୍ତି- ହରପ୍ରସା ଦାସ (ସମାଜ,୯/୨/୦୯) ବରେକୃଷ୍ଣ ଧଳ (ଧରିତ୍ରୀ), ସୁବ୍ରତ ପୃଷ୍ଟି (ଏଷଣା-୫୯, ଓଡ଼ିଆ ଗବେଷଣା ପରିଷ ମୁଖପତ୍ର), ଦେବୀପ୍ରସନ୍ନ ପଟ୍ଟନାୟକ (ସମାଜ - ୧୬/୧/ ୧୦), ପଣ୍ଡିତ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ମିଶ୍ର (କୋଣାର୍କ-୧୫୪) ବସନ୍ତ କୁମାର ପଣ୍ଡା (ସମାଜ-୭/ ୨/୧୦), ଚନ୍ଦ୍ରଭାନୁ ପଟ୍ଟନାୟକ (ସମାଜ-୧/୪/୧୦) ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ମାନ୍ୟତା ପ୍ରଦାନ ସପକ୍ଷରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରମାଣ ସହ ଯୁକ୍ତି ଉପସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି । ଦୁଃଖର କଥା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା, ସଂସ୍କୃତି, ସାହିତ୍ୟ, ଜାତୀୟତାପାଇଁ ଚିତ୍କାର କରୁଥିବା ବହୁ ବ୍ୟକ୍ତି, ଅନୁଷ୍ଠାନ, ସରକାର ଏପରିକି ରାଜନୈତିକ ନେତା ଏହି ଆଲୋଚନାଠାରୁ ବହୁ ଦୂରରେ ଅଛନ୍ତି । ପାଟକୁରାରୁ ଅଧ୍ୟାପକ ନୀରୋଦ ଦାସ ଦେବୀବାବୁଙ୍କ ମତକୁ “ପ୍ରମାଦଯୁକ୍ତ ତଥ୍ୟ” କହି ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ଫରାସୀଜାତି ଶାସନ କରି ନାହାନ୍ତି ବୋଲି (ସମାଜ-୨୯/୧/୧୦) କହିଥିବାବେଳେ ଇତିହାସ ପୃଷ୍ଠା ଓଲଟାଇଥିବା ଅଧ୍ୟାପକ (?) ଦାସ ମହାଶୟ ବୋଧହୁଏ ଦେଖିବାକୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି ଯେ, ମୋଗଲ ଅଧିକୃତ ପାଞ୍ଚଣ୍ଡପାଟ - ଜଳେଶ୍ୱର, ଭଦ୍ରଖ, କଟକ, କଳିଙ୍ଗ ଓ ରାଜମହେନ୍ଦ୍ରୀ ମଧ୍ୟରୁ ଶେଷ ଦୁଇ ଦଣ୍ଡପାଟ ୧୬୫୧ରେ ଗୋଲକୁଣ୍ଡା ଶାସନ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲା । ୧୬୮୭ରେ ଏହା ପୁଣି ଔରଙ୍ଗଜେବଙ୍କଦ୍ୱାରା ମୋଗଲ ଅଧିକୃତ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦୁଇ ଦଣ୍ଡପାଟ ଓଡ଼ିଶା ସହିତ ମିଶା ନ ଯାଇ ଦାକ୍ଷିଣାତ୍ୟ ସୁବେଦାର ହାତରେ ନ୍ୟସ୍ତ କରାଗଲା । ମୋଗଲ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ପତନ ପରେ ଦାକ୍ଷିଣାତ୍ୟ ସୁବେଦାର ନିଜାମ-ଉଲ୍-ମୁଲ୍ କ ବା ଚିନ୍ କିଲିଚ୍ ଖାଁ ଦାକ୍ଷିଣାତ୍ୟକୁ ନେଇ ୧୭୨୪ରେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ହାଇ୍ରାବାଦ ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିବାରୁ ଏହି ଓଡ଼ିଆ ଅଞ୍ଚଳ ଉତ୍ତର ସରକାର ନାମରେ ହାଇ୍ରାବାଦ ରାଜ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ହୋଇଗଲା । ୧୭୫୧ରେ ସଲାବତଜଙ୍ଗଙ୍କୁ ହାଇ୍ରାବାଦ ନିଜାମ ହେବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିବା ଫରାସୀ ଗଭର୍ଣ୍ଣର ଡ୍ୟୁପ୍ଲେକ୍ସଙ୍କୁ ନିଜାମ ଉତ୍ତର ସରକାର ପ୍ରଦାନ କରିବାରୁ ଚିଲକାଠାରୁ ଗୋଦାବରୀ ନଦୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଓଡ଼ିଆ ଅଞ୍ଚଳ ଫରାସୀ ଶାସନାଧୀନ ହେଲା । ଏହି ସମୟରେ ଅବଶିଷ୍ଟ ଓଡ଼ିଶା ମରହଟ୍ଟା ଅଧିକୃତ ହେବାରୁ ଓଡ଼ିଶା ଦୁଇଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ ହୋଇ ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଶାସକଙ୍କଦ୍ୱାରା ଶାସିତ ହେଲା ।