________________
୫୨ ଘର କଲ୍ୟାଣ ଅଯୋଧ୍ୟରେ ଭ୍ରତ ୧ ହୋଇ ପ୍ରଦେଶ । ଦେଖିଲେ ସବୁଈ ମୁଖ ବରସ ॥ ଅନ୍ତଃପୁରେ ମାତା ଚରଣେ ପଡ଼ି । ପଶ୍ଚରନ୍ତ ଟ୍ରେନ କର ଯୋଡ଼ା, ଗେ, ଜନନ ! ଅନ୍ତୁ ଝିଅର କାର୍ଡ । ଜ୍ୟେଷ୍ଠ କନିଷ୍ଠଙ୍କୁ ଦେଖୁଭ ନାହି । ଅଯୋଧ୍ୟାପୁର ଦିଶେ ନାରଖ ର l ମଙ୍ଗଲ ଦିଶୁ ନା ଅମ୍ଭ ପୁର || ପଥେ ଦେଖିଲ ଅଶକୁନ ମାନ । କି ଅବା ନାଶଗଲ ଅମୃ ପୁଣ୍ୟ, ଗୋ ଜନନ ! ଶୁଣି ଜନନ କହନ୍ତି ବଚନ । ଗ୍ରାମକୁ ଗଜା କରନ୍ତେ ଧ୍ଵଜନ | ନୃପକ୍ଷଙ୍କ ମୁଁ ସଭ୍ୟ କରାଇଲ । ଏବେ ହୁଅ ନୃପତି । ଘୁମଙ୍କୁ ନ ଦେଖି ତୁମ୍ଭ ମୃତ ଶବ ଏବେ ଅଛନ୍ତି ରେ ଗ୍ରାମ ବନ ଯାଉ ବେଈ ବୋଇଲ୍ ୨ !! କୁମର ରୁ ମୋର ଭେଗ କର ଏ ବହୁତ !! ଦହନ ନକଲେ ଭୋତେ ନ ଦେଖି, ଝିଅର । ଦେହ ଛଡ଼ ଗଲେ ସ୍ବର୍ଗ-ପୁର ॥ ରଖି । ରେ । ଶୁଣିଣ ମୂର୍ତ୍ତୀ। ଗଲେ ବ୍ରଜ ଖର ମନ୍ଥର କେଶ ଶସ୍ତ୍ର ଘନ ଧର । ଗୁଡ଼ ଦେଲେ ଘୁମଙ୍କୁ ଡରଣ ! ଶବ ଦକ୍ଷିଣ କଲେ ପ୍ରେଢ କର୍ମ { କୁମର । ୩ ତାଙ୍କୁ କଲେ ବହୁତ ଧ୍ଵସ୍କାର ୫ || ବନ୍ଧନ କଲେ ଅବାଧ୍ୟ ବର ॥ କୈକେୟୀରେ ସେ ପଶିଲା ଶରଣ ବୋଲେ ବଶି ଗଜାଙ୍କର ଯେ ଧର୍ମ || ୧--ଭ୍ରରବାର ପୋଥପାଠ । ୨-‘ଗ୍ରାମ ବନ ଯାଉ ବୋଲ୍ ବୋଇଲେ’ ପୋଥ- ପାଠଟି ଅଧିକ ଯୁକ୍ତଯୁକ୍ତ । କିନ୍ତୁ ପ୍ରକାଶିତ ସୁ ସ୍ତକରେ ‘ଗମ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ବନକୁ ପେଷିଲ’ ପାଠ ପାସଙ୍ଗ କ ରୁହେ । ୩–ରେ କୁମର ପୋଥରେ ନାହିଁ । ୪-ଭୋର ପୋଥିପାଠ । *-ବୋଇଲେ ଅଭଗ୍ୟ ହେଲେ ଆମ୍ଭର ପୋଥପାଠ ।
