ଦେଟିଣ ହନୁମନ୍ତର ପିଣ୍ଡ, ଏମନ୍ତ ବୋଲ ପଖିଲ ଗୁଣ୍ଡ, ସୁନ୍ଦର କାଣ୍ଡ ଦ୍ଵିଗୁଣ କର୍ ବସ୍ତାରେ ୧ ତୁଣ୍ଡ, ବୋଲଇ ହନ୍ତୁ ଦିଅନ୍ତୁ ଦଣ୍ଡ ଏଇ ଅଦଶ୍ୟ ଯେ । ଯବ ପ୍ରମାଣେ କରଣ ପିଣ୍ଡ, ବାହାର ହେଲେ ଅଷ୍ଟ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ବିସ୍ତାର ମୁଣ୍ଡ ୨ ସେ ଦେଖି ସୁର ଦେଖ କହେ ବଚନ ଯେ । କାର୍ଯ୍ୟସିଦ୍ଧ କ କର ରୁ ହିନ୍ଦୁମାନ ୩ ରେ । ୧୪୧ ଗଦୂତକୁ ସ୍ଥାନ କେମନ୍ତେ ଦେବ ଗୃପରେ ୬ ସେ । କର ମୋ ପାଇଁ ମାଗୁଛ ଏତେ ହେ । ହନୁମନ୍ତଙ୍କ ଗୃହ ସ୍ତବ ପଡ଼ିଲେ ସେ । ସୌଭାଙ୍କୁ ଖୋଜି ଆସି ଦହନ, ବାରତା କହି ରଘୁନନ୍ଦନ, ନୋହିତ ପଥେ ବିଗ୍ରହମାନ ସତ୍ୟବଚନ ଯେ । ସେଠାରୁ ହନୁ ଗମେ ଜ୍ୱର୍ଭେ, ବରୁଣ ଦେଖି ବରେ ଚତ୍ତେ, ହିରଣ୍ୟ ନାଭ ଗିରକ ଲୁହ, ବରୁଣ ତାଙ୍କୁ ବିନୟ ହୋଇ, ହେଲୁକୁ ପୂଜା ଝୁଣି' ସେ ସ୍ନେହଗୌର ୭’ ନବେ ବଢିଲେ ଯେ । ପବନ ସୁର ଭସ୍ମ ନ କର, ଏ ମୋର ଶିରେ ବିଶ୍ରାମ କର । ଶୁଣିଣ୍ଟ ହନୁ ରୂ ଧୂ ଉତ୍ତର, ଅଙ୍ଗ ଓଁ ଅଗ୍ରେ ଛୁଇଁ ଭା ଶିର, ଫ୍ରିକା ବଧ କଣ୍ଠଣ ହର୯, ଜନ୍ମ ସଧୀରେ ବଳ ୧° କରି, ଲଙ୍କା ଗଡ଼ରେ ହନ୍ତୁ, ଦେଲକ ଦୃଷ୍ଟି ଯେ, ବିଶ୍ଵକର୍ମା ଭୀ ନିର୍ମାଣ କଣ୍ଠ, ସୁପକ୍ବ ଫଳରେ ଶାନ୍ତି ହର, ବରୁଣ ଦେଲେ” ହେ ପଡ଼ଲ୍ ରଙ୍ଘି ମାତା ମୁଖର ଉଡ଼ ପ୍ରଖର ଯେ । ଡେଉଁଣ ସିନ୍ଧୁ ବନ୍ଧମ କରି ସୁବଲ ୧୧ ଗିଈ ଯେ । ମେରୁ ସୁମେରୁ ଏ ୨ ପଡ଼ିଅଛୁ ୧୩ ଏ ସୃଷ୍ଟି ଯେ । ଜନକମ ଦୀର୍ଘ ପାଚେରୀ ବୋଲଇ ବିପି ସେ ପୁର ସେବେ୧୪ ନିତ୍ୟ ପରମେଷ୍ଟ୍ରି ଯେ । ଏକ ଦୁଗୁଣ ବିସ୍ତାରଲକ ପୋଥିପାଠ, ୨- ଜଙ୍କର ଧଷ୍ଟ କୁ ପ୍ରଜପାଠ, ୩-ମରୁଭନନ୍ଦନ ପୋଥିପାଠ । ୪ ଗୁରକ୍ତ ପୋଽପୀଠ, ୫-ଶ୍ୟାନ୍ତ ପୋପାଠ, ୬- ଶୁଣ୍ଢେଇ ପୋଥିପାଠ, ୭-ଗରିବର ପୋପାଠ, ୮- ବରୁଣ ଦେଲରହେ ପୋଥପାଠ, ୯-ହନ୍ତୁ ପୋଥପାଠ, ୯-ପବନ ସ୍କୁ ପୋଥିପାଠ, ୧୧-ସୁବଲ ପୋଥପାଠ, ୧୪- ସେବଇ ପୁସ୍ତକପାଠ । ୧୨- ମେରୁଗିର କ ପୁସ୍ତକପାଠ, ୧୩ –ପଡ଼ୁଅଛୁ ପୁସ୍ତକପାଠ,
