ସୁନ୍ଦର କାଣ୍ଡ ମୁଁ ଋଷି କୁମାର ରୁ ଋଷି କୁମାତ୍ୱ ନୋହିଲ୍ କ ସମସର । ଶରଣ ପଶୁଛୁ ଶରଣ ବତ୍ସଲ ଚରଣ ଭଳେ ତୋହର ରେ । ଆରେ କୋମଲ ଅଙ୍ଗ । ବିଶ ନେବେ ନେବେ କର ସଙ୍ଗରେ ୨ । କ୍ଷୟ ଲେଚନ ଗଞ୍ଜିଭ ଭଙ୍ଗ’ରେ । କାଳେ ଝୁରୁଛୁ ରମ୍ୟ ଅପାଙ୍ଗରେ ୩ ॥ ଏମନ୍ତ ମଣ୍ଡଳ ସିନ୍ଧ ପର ହୋଇ ଆସିବେ ସେ ବେନି ଯକ୍ଷ୍ମା । ଭୋଭେ ଏଥୁ ନେବେ ରୁ ପୁଣି ଢାଙ୍କର ହୋଇରୁ ପ୍ରୟ ଯୁବଡୀ ରେ । ଢେଜ ମନ୍ତୁ ସେ କଥା । ଦନ ସାମିକା ହେଉଛି ବୃଥୀରେ ॥ ଏବେ ଭୁମିକ ନ'ପୋଢ ମଥାରେ ( ଉଣେ ବଶି ଗ୍ରାମ ରସ କଥା ସେ ୧୪୭ ଘବରେ ବାଣୀ ଶୁଣି ଠାକୁର ବୋଲନ୍ତ ଆରେ ପାମର । ଘମ ଜାଣିଥଲେ ଜୀବନେ ନ ଥାନ୍ତୁ ନ ଥାନ୍ତା। ଏ ଲଙ୍କାପୁରରେ । ନାଶ ଯିବ ସଂପଦ । ଘୁମ ସଙ୍ଗେ ଯେ କଲେ ବିବାଦ ରେ । ଶୁଣି-ନାହିଁ ଧରୁଗୁ ଣ ନାଦରେ । ନିକଟରେ ଅଛ ଭୀ ବିପଦରେ ତୁ ଗୁର ପାପିଷ୍ଠ ଦୁଇସ୍ଟର ନଷ୍ପ ଛୁଇଁବୁ ମୋର ଶରୀର । ନସ୍ତେ ଜାଣିଥାଅ ଭୋତେ ମାଈ ମୋତେ ନେବେ ଏଥୁ ରଘୁବାରରେ । ପୋଡ଼ସିକ ଏ ଲଙ୍କା । ପର ଯୁବଢାକ ନାହଁ ଶଙ୍କାରେ । ମଈବାକୁ ନାହି ଭୋର ଦଳାରେ ।- ଗ୍ରାମ ପାଇ ନାହାନ୍ତି ଆଶଙ୍କା ଯେ ୪ ॥ ୧- ନୋଭୂଲ୍ ସୁସ୍ତକପାଠ, ୨– ବସ ମୋ ଅଙ୍କେ ନେବ ଭରଙ୍ଗୀ ପୋଥପାଠ ୩- କ କେ ଝୁରୁ ହହଣ ଅପାଇଁ ରେ । ପୋଥିପାଠ । ୪- ଘୁମ ମାଈବେ ନାହିଁ ଆଶଙ୍କାରେ ପୋଥପାଠ ।
