ପୃଷ୍ଠା:Gobar Gotei (C Mohapatra, 1930).pdf/୧୯

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି

ଗୋବର ଗୋଟେଇ

ଜାତିର ଈଶ୍ୱର ପୁତ୍ର ଯୀଶୁ ଯଦି ବର୍ତ୍ତମାନ ନିୟୁୟର୍କ ସ‌ହରରେ ରାତିରେ ମୁଣ୍ଡରେ ଦେଇ ତଳେ ଶୋଇବା ପାଇଁ ଖଣ୍ଡିଏ ଅକାମୀ ପଥର ମାଗନ୍ତି ତେବେ ମିଳିବ ନାହିଁ ବୋଲି ପ୍ରାଚ୍ୟପାଶ୍ଚାତ୍ତ୍ୟ ପରିବ୍ରାଜକ ମନୀଷୀ ବିବେକାନନ୍ଦ କ‌ହି ଯାଇଅଛନ୍ତି । ପୁଣି ଆଜି ତ ବୁଢ଼ୀଙ୍କ ଘରେ ଅତିଥି ପରି ଅତିଥି ।-

ଡିପୋଟୀ ବାବୁ ଦେହରୁ ଓଦା ପେଣ୍ଟ, କୋଟ ପ୍ରଭୃତି ବାହାର କରି ଦେଇ ଦୋସିଆ ଲୁଗା ଖଣ୍ଡି ପରମ ଆଦରରେ ପିନ୍ଧି ପକାଇଲେ । ଆଉ ମଣିକୁ ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ କ‌ହିଲେ । ବୁଢ଼ୀ ମଣି ପୁଣି ହଜୁର ଆଜ୍ଞା ଅବଧାନ କଲେ ତାଙ୍କ ମନରେ କଷ୍ଟ ହେବ ଭାବି ତାଙ୍କୁ "ତୁ ଯେପରି ମା' ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହେଉଥିଲୁ, ହେବୁ" କ‌ହି ଗୋଟିଏ ଡିବିରି ହାତରେ ପଠାଇ ଦେଲେ । ଦୈବ ଯୋଗକୁ ସେଦିନ କିରାସିନ ଆଚ୍ଛା କରି ଥିଲା । ବୁଢ଼ୀ ଖାଇବାକୁ ନ ମିଳିଲେହେଁ ଚଳାଚଳ ବାହାର ଚିଜଗୁଡ଼ିକ ସାଇତି ରଖି ଥାନ୍ତି ।

ଖଣ୍ଡିଆ ସନ୍ତରା ମସିଣା ଖଣ୍ଡିଏ ପକାଇ ତା ଉପରେ ଗୋଟିଏ କାଇଁଚରେ ବୁଣା ଛୋଟ ମସିଣା ମଣି ପକେଇ ଦେଲା । ଆଜି ତାଙ୍କ ଘରର ସବୁ ବ‌ହୁ ମୂଲ୍ୟ ଜିନିଶ ସେ ବାହାର କରିଚି । ଗରିବ ଘରେ ଖଡ଼ିକା ଡାଙ୍ଗଟି ମଧ୍ୟ ସୁନା ଖଡ଼ିକା ଆହା ୧୧୦୦ ଟଙ୍କାର I. C. S ଅଫିସର ଶ୍ୟାମ ବାବୁ ତାକୁ ପୁଣି କି ଆନନ୍ଦରେ ଗ୍ରହଣ କରୁଚନ୍ତି । ପଚାରିଲେ "ମଣି ! ଏଇଟି କଣ ତୁମେ ହାତରେ ତିଆରି କରିଚ ?"

ଆଜ୍ଞା ହଁ- ମୁଁ ସବୁ ବିଲରୁ କାଂଇଚ ଛିଣ୍ଡାଇ ଆଣି ହାତରେ ବୁଣିଥିଲି । ଆମରତ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ- ଆମେ ପରା ଗରିବ, ତମ ପରି ବଡ଼ ଲୋକଙ୍କୁ କଣ ଏଇ ଖଣ୍ଡିଆ ମସିଣାରେ ବସାଇବୁଁ ? ମା' ବଡ଼ ଦୁଃଖ କରୁଛନ୍ତି ଆହା କେଡ଼େ ବଡ଼ ଲୋକ ମୋ ଦୁଆରକୁ ଆସି କି ଦୁଃଖ ପାଇଲେଟି ?