ପୃଷ୍ଠା:Gobar Gotei (C Mohapatra, 1930).pdf/୬

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି

ଗୋବର ଗୋଟେଇ

ଚମକିପଡ଼ି ନିମିଷକେ ସଡ଼କ ଉପରକୁ ଉଠି ଅଇଲେ । ବୁଦ୍ଧିମାନ୍ ଲୋକ ନହୋଇଥିଲେ ଆଜି ସେ ଏଇଠି ଶେଷ ହୋଇଥାନ୍ତେ । ନିମିଷକେ ଗଛଟା ଘୋର ଗର୍ଜନକରି ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲା । ଭାଙ୍ଗିପଡ଼ିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେ ଦେଖିଲେ ଗୋଟାଏ କି ଆଲୋକଶିଖା ଦପ୍ ଦପ୍ କରୁଚି । ତାଙ୍କ ମନ ବଡ଼ କୌତୂହଳୀ ହେଲା ତାହା ଦେଖିବାପାଇଁ । ସେ ଭାବିଲେ, ଯାହା କ‌ହନ୍ତି ପୁରୁଣା ଗଛମାନଙ୍କରେ ସବୁ ଦେବତା ଥାନ୍ତି- ଏ ସେଇ ନୁହେଁ ତ ? ତେବେ ତାଙ୍କର ସେଥିରେ ଅବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା । ବିଶ୍ୱାସ ଥାଉକି ଅବିଶ୍ୱାସ ଥାଉ ସାଇକେଲ ଖଣ୍ଡ ଅଛିକି ନାହିଁ ଏବଂ ଏ ଆଲୋକଟା କଣ, ପରୀକ୍ଷା କରିବାପାଇଁ ଧୀରେ ଧୀରେ ତଳକୁ ଖସି ଦେଖିଲେ, ଗଛତଳେ ସାଇକଲ୍‌ଟି ଗୁଣ୍ଡ ହୋଇଚି । ବିଜୁଳି ମାଇଲେ ସେ ଯାହା ମାତ୍ର ଦେଖିବାକୁ ପାଉଥିଲେ । ଗଛ ଭିତରୁ ଯେଉଁ ଆଲୁଅଟା ଦେଖାଯାଉଥିଲା ତାହା ବ‌ହୁ ସମୟ ଧରି ଅନୁସନ୍ଧାନ କଲେ, ମାତ୍ର ତାର କିଛି ମାତ୍ର ଖୋଜ ଖବର ପାଇଲେ ନାହିଁ- ଶେଷକୁ ସଡ଼କ କାନ୍ଥରୁ ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି ଖଣ୍ଡେ ଦୁଇଖଣ୍ଡ ପଥର ପାଇ ତାକୁ ସେହି ଆଲୁଅ ଉପରେ ପକାଇ ଦେଲେ । ତାଙ୍କର କୌଣସି ଜୀବଜନ୍ତୁ ଭୟ ନ ଥିଲା । କାରଣ ଦେବତା କିମ୍ବା 'ଜକ' ପ୍ରଭୃତି କଥା ସେ ଶୁଣିଥିବାରୁ ତାହା ପରଖିବାପାଇଁ ଏପରି କରିଥିଲେ; ମାତ୍ର ଫଳରେ ବିପରୀତ ଘଟିଲା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଏପରି 'ସୁ, ସୁ' କାର ଗର୍ଜ୍ଜନ ଶୁଭିଲା, ଯହିଁରେ ଶ୍ୟାମ‌ବାବୁଙ୍କ ରକ୍ତ ପାଣି ହୋଇଗଲା ।

ସେ ଦେଖିଲେ ସେ ଆଲୁଅଟା ଧିରେ ଧିରେ ଉପରକୁ ଉଠୁଚି- ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ତାହା ବ‌ହୁତ ଉପରକୁ ଉଠି ଚାରିଆଡ଼କୁ ଚାହିଁ- ସାଇଁକରି ତଳେ ପଡ଼ିଗଲା । ଆଉ ତାଙ୍କର ସନ୍ଦେହ ହେଲେ ନାହିଁ- ସେ ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ ପଳାଇଲେ ।

ସାପ ତଡ଼ିଲେ ଯଦି ବାରବାଙ୍କରେ ଦଉଡ଼ିବ, ତେବେ ସେ ପରା ଧରିପାରେ ନାହିଁ- ଏ କଥାଟି ତାଙ୍କର ମନେ ଥିଲା । ସେଥିପାଇଁ ସେ ସଡ଼କ