ପୃଷ୍ଠା:Gobar Gotei (C Mohapatra, 1930).pdf/୮୫

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି

ମଧ୍ୟ କରିପାରିଲା ନାହିଁ । ଆଜି ସେ ଏକାକୀ- ଶୂନ୍ୟ; ତାର ଆଜି ନିଜର କେହି ନାହିଁ- ତାର ଆଜି ହୃଦୟର କେହି ନାହିଁ । ଜଗତରେ ତ ତାର ଜଣେ ମାତ୍ର ନିଜର । ସେ ତ କେଉଁ ଦୂର ରାଇଜ ରାଇଜର ଅତିଥି, ସେ କାହା ଆଗରେ ତାର ଦୁଃଖ କାହାଣୀ କ‌ହିବ ? ସର୍ବଦା କେତେ କଣ ଭାବେ, ମାତ୍ର କିଛି ସେ ଭାବନାର ଥଳକୂଳ ପାଏନାହିଁ ।

ଆଜକୁ ମୋଟ ପନ୍ଦର ଦିନ ହେଲା ପିଉସୀଙ୍କର ଆଗମନ । ସେ ହିନ୍ଦୁ ବିଧବା । ତାଙ୍କର ବାର ଦିନରେ ୧୩ ଉପାସ ଝିଅପାଇଁ । ଯଦି ସୁନ୍ଦରୀ ହିସାବରେ- ଧନବନ୍ତ ହିସାବରେ- ଗୁଣ ହିସାବରେ କିଏ ଥାଏ ରବିତଳରେ, ତେବେ ତାଙ୍କ ମତରେ ତାଙ୍କ ଝିଅ । ମାତ୍ର ପ୍ରକୃତରେ ତାଙ୍କର ଝିଅଟିର ରଙ୍ଗ ଖୁବ୍ ତୋଫା । ଏହି ରଙ୍ଗକୁ ଯେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କୁହାଯାଏ ଏହା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କର ଧାରଣା କରିବା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ଦେହ ମୁଖର ଗଠନ ଦେଖିଲେ ପ୍ରାଣ ଶିହରି ଉଠେ, ମାଙ୍କଡୀ କରି ଜନ୍ମ ନ ଦେଇ ବିଧାତା ଏପରି ଜନ୍ମ ଦେବାରେ କି ସାର୍ଥକ ହୋଇଚି ଜଣା ଯାଏ ନାହିଁ; ତଥାପି ସେ ସୁନ୍ଦରୀ । ଯେତେ ହେଲ ତାର ନାକ ୫/୭ଠା ଫୋଡ଼ା ହୋଇ ଅଛି । ସେଥିରୁ ଠାଏ ଏପରି ଆକାର ଧାରଣ କରିଚି ଯେ, ସେଥିରେ ଗୋଟାଏ ପେନସିଲ ଗଳିଯିବ । ନାକର ଚମଡ଼ା ଆଉ ଅଳ୍ପ ବାକି ଥାଉ ଥାଉ ବୁଦ୍ଧି କରି ସୁନ୍ଦରୀ ଅଲଗା କଣାକୁ ତାଙ୍କ ପରମ ବଡ଼େଇର ଧନ ୨୦ଟଙ୍କାର ନଥଟାକୁ ବଦଳେଇ ଦେଇଚନ୍ତି । ଆଉ ଗ‌ହଣାମାନେ ବେଶ୍ ଲାଗି ଲାଗି ଯତ୍ନରେ ଅଛନ୍ତି । ଏହି ଗ‌ହଣାହିଁ ସ୍ୱାମୀ ପ୍ରୀତି ଏବଂ ସତୀତ୍ୱର ପରମ ନିଦର୍ଶନ ପରା । କାନରେ ଅସଂଖ୍ୟ କଣା- କେତେ ଯେ କଣ ଓହଳିଛି ତାର ସୀମା ନାହିଁ; ମଳି ଗୁଡ଼ିକ ସେ ବେଶ୍ ଯତ୍ନରେ ମୁଖପଦ୍ମରେ ସାଇତି ରଖିଚିନ୍ତି । ନାକରୁ ମଇଳା ବାହାର କରିବାର ବିଜ୍ଞାନ ନୀତି ଏ ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରକ୍ରିୟା ମଧ୍ୟରେ କିପରି ଲୁକ୍କାୟିତ ତାହା ସେ ଜାଣନ୍ତି । ଏହିପରି ସମଗ୍ର ଦେହର