ପୃଷ୍ଠା:Jati, Jagruti o Pragati.pdf/76

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
Jump to navigation Jump to search
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି

ଜାତି, ଜାଗୃତି ଓ ପ୍ରଗତି / ୭୭


ଆମେ ଓଡ଼ିଆ ମାତ୍ର ଚିନ୍ତା ଦେଢ଼ିଆ

ନିକଟରେ ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଅନ୍ତର୍ଗତ ହିନ୍ଦୁ କଲେଜର “ହିନ୍ଦୀ ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ବିଭାଗ” ସ୍ନାତକ-ସମ୍ମାନ ଶ୍ରେଣୀରେ ନାମଲେଖା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ୨୦ଟି ସ୍ଥାନପାଇଁ ୭ ହଜାର ଆବେନପତ୍ର ଦାଖଲ ଖବର ରାଜଧାନୀ ଦିଲ୍ଲୀରୁ ପ୍ରକାଶିତ ସମସ୍ତ ହିନ୍ଦୀ ଓ ଇଂରେଜୀ ଖବରକାଗଜର ମୁଖ୍ୟ ପୃଷ୍ଠା ମଣ୍ଡନ କରିଥିଲା । ଇଂରେଜୀ ମାଧ୍ୟମର ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଓ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତି ଏଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନୀୟ ମନୋଭାବକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ୱଦ୍ୟାଳୟର ହିନ୍ଦୀ ବିଭାଗ ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରଫେସର ରମେଶ ଗୌତମଙ୍କ ମନ୍ତବ୍ୟ ଥିଲା- ଏଥିରେ ନିଯୁକ୍ତି ସୁଯୋଗ ଥିବାରୁ ବିଶେଷ କରି କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ପ୍ରଶାସନିକ ସେବା (ଆଇ.ଏ.ଏସ୍, ଆଇ.ପି.ଏସ୍) ଏବଂ ରାଜ୍ୟ ପ୍ରଶାସନିକ ସେବା ପରୀକ୍ଷାରେ ସଫଳତା ହାର ସର୍ବାଧିକ ଥିବାରୁ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ଆଜି କଳା, ବିଜ୍ଞାନ, ବାଣିଜ୍ୟ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରିପାରିଛି ।

ଏଭଳି ଏକ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମନେ ପଡିଯାଏ ଆମ ରାଜ୍ୟର ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା କଥା । ୨୦୦୪ରେ ଓଡ଼ଶା ସରକାରଙ୍କ ଏକ ତ୍ରୁଟିପୁଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତିରେ ବ୍ୟଥିତ ହୋଇ କିଛି ଭାଷାପ୍ରେମୀ ଓଜନ‌ଦାର ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେବାର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହି, ଏହି ଭାଷାର ସ୍ଥାୟିତ୍ୱପାଇଁ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ସ୍ତରରେ କିଭଳି ପକ୍ଷେପ ନେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି, ତାହା ପରାମର୍ଶ ଦେବାକୁ ଭୁଲିଗଲେ । ଫଳରେ ବୈଶାଖର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ‘ଜନତା’- ଝଞ୍ଜାକୁ ଶୀତଳତାର ପ୍ରଲେପ ଦେବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ସରକାର ବହୁ ଦିନରୁ ଶୀତଳ ଭଣ୍ଡାରରେ ପଡିଥିବା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଗଠନ ଫାଇଲକୁ ଜୀବନ୍ୟାସ କରି ଏହାର ସମୃଦ୍ଧପାଇଁ ତ‌ତ୍ତ୍ୱାବଧାରକ ଭାବରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ବିଭାଗର ଜଣେ ବରିଷ୍ଠ ଅଧ୍ୟାପକଙ୍କୁ ନିଯୁକ୍ତ କଲେ । ଗରିବ