"ଆସ ହେ ସଙ୍ଗାତ ମିତ
ଖେଳିବା ଯାଇ ତୁରିତ।
ଦଉଡ଼ା ଦଉଡ଼ି ଖେଳ
ଯାର ମେଳ
ଖେଳ ଗୋଳାଏ ଯେ ପିଲା
ସେ ଅଟେ ବଡ଼ ଚଗଲା।
ମିଛ କୁହା
କରେ ତାକୁ ଛାରଖାର।"
ସେ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ କେବଳ ପଦ୍ୟ ରଚନା କରି ନ ଥିଲେ/ ତାଙ୍କର ଶିଶୁପାଠ୍ୟରେ 'ସିଂହ ପୋଡ଼ି' ପାଉଁଶ ହେଲା ଓ 'ଦରଜି ପିଲାର ସାହାଅ' ଭଳି ବହୁ ମନଲାଖି ଓ ଶକ୍ଷାପ୍ରଦ ଗଳ୍ପ ସଂଯୋଜିତ ହୋଇଥିଲା। ଏହାଛଡ଼ା ପିଲାଙ୍କ ଜ୍ଞାନର ପରିସର ବୃଦ୍ଧି କରିବାକୁ ସେ ଐତିହାସିକ ପଳ୍ପ ତଥା ଭ୍ରମଣ କାହାଣୀ ମଧ୍ୟ ରଚନା କରିଥିଲେ।
ସେ କେବଳ ଜଣେ ସଫଳ ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟିକ ନ ଥିଲେ ସେ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ ଜଣେ ଦକ୍ଷ ସମ୍ପାଦକ। ତାଙ୍କର ବଳିଷ୍ଟ ସମ୍ପଦନାରେ କେନ୍ଦୁଝର ଗଡ଼ର 'ବଳଭଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ସଂସଦ ' ର ମୁଖପତ୍ର 'ବନବୀଣା' ଆତ୍ମ ପ୍ରକାସ କରଥିଲା । ଏହି 'ବନବୀଣା' ହିଁ ହୋଇ ଉଠିଥିଲା ବହୁ ସାହିତ୍ୟ ସାଧକଙ୍କ ସାରସ୍ୱତ ଏନ୍ତୁଦିଶାଳା ।
ଯଥାର୍ଥ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ମହାନ୍ତି ଥିଲେ ଜଣେ ମଣିଷଗଢ଼ା କାରିଗର । ତାଙ୍କର କଠୋର ବୁଭାର ମଧ୍ୟରେ ଛାତ୍ର ସମାଜ ପାଇଁ ଭରି ରହିଥିଲା ଅପରିସୀମ ମମତା । ସେ ବହୁ ପିଲାଙ୍କୁ ନିଜ ହାତରେ ଗଢ଼ିଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ଆଜି ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସୁପ୍ରତିଷ୍ଟିତ । ସେ ଚାରୋଟି ପୁତ୍ର ଓ ଚାରୋଟି କନ୍ୟା ସନ୍ତାନର ଜନକ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ବାସ୍ତବ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତାଙ୍କର ପରିବାର ଥିଲା ଢ଼େରେ ଅଧିକ । ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନ କାଳରେ ବହୁ ଅଭାବଗ୍ରସ୍ତ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ପ୍ରତିପୋଷନ କରି ମଣିଷ କରିଛନ୍ତି । ୧୯୯୬ ମସିହା ୧୨ ତାରିଖରେ ତାଙ୍କର ଦେହବସାନ ଘଟିଥିଲେହେଁ ସଫଳ କାରିଗର ଭାବରେ ତାଙ୍କର ସୁଖ୍ୟାତି ତାଙ୍କର ଅଗଣିତ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ପ୍ରାଣରେ ବହୁକାଳଧରି ଅମ୍ଳାନ ହୋଇ ରହିବ ଓ ସମାନେ ତାଙ୍କର ପବିତ୍ର ଜୀବନର ସ୍ମୃତିଚାରନ କରୁଥିବେ ।
