ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ଦର୍ପଣ
କେବେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆସି ଛୁଏଁ ମତେ
ଅଧାଖୋଲା ଝରକାକୁ ଡେଇଁ
ମୋର ଅର୍ଦ୍ଧ ଚେତନାର ଶେଷ ପ୍ରହରରେ
ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ବିବ୍ରତ ହୁଅନ୍ତି
ଆଖି ଖୋଲି ଦେଖେ
ମତେ ଜଣାନାହିଁ କାହାର ପଲଙ୍କ
ଶୋଇବି ମୁଁ କେଉଁଠି କିପରି
ମୋ ପାଖରେ ସେ ନାରୀ ଅପରିଚିତା
ସେ କୋଠରୀ ଅଜ୍ଞାତ କୋଠରୀ
ଖୋଲି ଦିଏ ମୋ ଗଳାରୁ
ଦୁଇ ନଗ୍ନ ବାହୁର ଶିକୁଳୀ
ତା ଦେହର ପୁଞ୍ଜିଭୂତ ଉତ୍ତାପର
ଘେରରୁ ମୁଁ ଚାଲିଆସେ
ମୁଁ ତାକୁ ଚିହ୍ନିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରେ
ସେ କି ମୋର ଜୀବନ ସଙ୍ଗିନୀ
ଅଥବା ସେ ଅକସ୍ମାତ ବନ୍ଧୁ ମୋର
ସେ ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାର
ମୁଁ ତା ଦେହର ବାର୍ତ୍ତା ପଢିବାକୁ ଖୋଜେ
ସେ କି ଖାଲି ମାଂସ ଆଉ କାମନାର
ଅବା ମୋର ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ମନର ବିକାର
