ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ଦୁଆର ଖୋଲି ମୁଁ ଆସେ ବାହାରକୁ
ମୋ ଆଗରେ ଦେଖେ
ଅନେକ ଅପରିଚିତ ରାସ୍ତାର ଗୋଲାକଧନ୍ଦା
ସକାଳର ସୁର୍ଯ୍ୟସ୍ନାତ ଅଚିହ୍ନା ସହର
ପରିଚୟହୀନତାର ରାସ୍ତା ସାରା
ଅର୍ଥହୀନ କୋଳାହଳ
ବଜାରରେ ଭିଡ଼
ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ମେଳ
ଖୋଲିଯାଏ ଅନେକ ଝରକା
ସେମାନଙ୍କ କଥା କିନ୍ତୁ ଅତୀବ ଦୁର୍ବୋଧ୍ୟ
ସେମାନେ ଅପରିଚିତ
ସେମାନଙ୍କ ମୁହଁ ସବୁ ମୁଖା
ଏଇଭଳି ମୁଖା ମୁହଁ ନାଟକର
ମନେହୁଏ ମୁଁ ଏକା ଦର୍ଶକ
ସେ ସବୁ କି ଅଭିନୟ
ନାଟକର ଶେଷ ଅଙ୍କ ପରେ ବି ସେ କି
ଏକଜୁଟ ହେବା ସବୁ କଳାକାରଙ୍କର
ବିଦାୟ ସୂଚକ
ମୁଁ ଆସେ ମୋ କୋଠରୀର ଆଶ୍ରୟକୁ
ଦର୍ପଣରେ ନିଜକୁ ଅନାଏ
ସେ ମୁହଁ ବି ମୁଖା
ସ୍ୱସ୍ତିର ନିଶ୍ୱାସ ନେଇ
ଝରକା ବାହାରେ ଦେଖେ
