ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
କେବେ କେବେ ଦେହର ତାତିରେ
ସ୍ୱପ୍ନର ବିଜୁଳି ଆସି
ଆଘାତ କରନ୍ତି ମୋର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସକୁ
ମୋ ଦେହର ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ
ମୁଁ ନିଜେ ସନ୍ଦେହ କରେ
କିଛି କିଛି ବୁଭୁକ୍ଷାରେ
ମରିଯାଏ ଟିକି ଟିକି ହୋଇ
ମତେ ଚାହିଁ ହସେ
ମୋର ବିଛଣାର ନିଷ୍ପାପ ଶୁଭ୍ରତା
ଅତୀତର ଅସଫଳ ସକଳ ମୁହୂର୍ତ୍ତ
ମତେ କରନ୍ତି ବିବ୍ରତ
ମୋ ନିଜର ଘର ମତେକରେ ଭୟଭୀତ
ଶ୍ୱାସରୁଦ୍ଧ ହୋଇ ଯେବେ
ମୁକ୍ତି ଚାହେଁ ସେ ଘର ଭିତରୁ
ମୁହଁ ଦେହ ଇଚ୍ଛା ସବୁ
କାନ୍ଥ ହୋଇ ମତେ ଘେରିଯାନ୍ତି
ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ । ୩୫
