ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ମଝିରାତି
ହଠାତ ମୁଁ ଉଠିବସେ କାହାର ଚିତ୍କାର ଶୁଣି
ସେ କି ଶିଶୁ ଜନ୍ମ ନେଲା
ଅଥବା ସେ ଥିଲା ମଝି ରାତିର କାନ୍ଦଣା
ସେ କି ମୋ ଅତୀତ ଥିଲା
ଆସିଥିଲା ଶାସ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ
କି ଭଳି ମୋ ଅପରାଧ ମତେ ନାହିଁ ଜଣା
ଅନେକ ଦୂରରୁ ମତେ କିଏ ଡାକେ
ସମୟର ଅସରନ୍ତି ପାହାଚରେ ମୁଁ ଯାଏ ଓହ୍ଲାଇ
ବିସ୍ମୃତିର ଚୋରାବାଲି ଉପରେ ମୁଁ ଆଙ୍କିଯାଏ
ମୋ ପାଦର ମାନଚିତ୍ର ଅନେକ କ୍ଷତର
କବରଖାନାର ଭଙ୍ଗା ଦୁଆର ମୁଁ ଖୋଲେ
ମୁଁ ପହଞ୍ଚେ ଗୋପନୀୟ ରାସ୍ତାରେ ନିଜର
ସେ ରାସ୍ତାରେ କେହି ନାହିଁ
ସେ ଏକ ଅପରିଚିତ ମରୁଭୂମି
ଆକସ୍ମିକ ଦେଖାର ଅପେକ୍ଷା
ସେ ବାଲିରେ ପାଦଚିହ୍ନ ନାହିଁ
ସବୁ ଲିଭିଗଲା ଝଡ଼ର ହାୱ୍ୱାରେ
ନିଜର ଘେରରେ ପୁଣି
ହଜିଲା ସେ ଝଡ଼ ଏକା ଏକା
୪୬ । ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ