ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ଶେଷ ସୀମାନ୍ତ
ରାତ୍ରିର ବୟସ ନାହିଁ ସମୟର ନାଁ ନାହିଁ
ଆକାଶକୁ ଛୁଇଁ ହୁଏ ଆସ୍ଥାର ସହିତ
ଅନେକ ତାରାଙ୍କୁ ଯାଇ ଚୁପ ଚୁପ କଥା କହି ହୁଏ
ଗୋପନୀୟ ତଥ୍ୟମାନ
ବିନିମୟ କରି ହୁଏ ଅନ୍ଧାର ସହିତ
ସମୁଦ୍ରର ଝଲମଲ ଚଟାଣରେ ଶୋଇଯାଇ ହୁଏ
ସକାଳର ଖରା ଯାଇ
ପରିଚିତ ରୋଗିଣୀର ବିଛଣାରେ ଇତସ୍ତତଃ ହେଲା
ରତିମଗ୍ନ ପୁରୁଷ ଓ ନାରୀମାନେ
କଫିନ ଭିତରେ ଥାଇ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହେଲେ
ଅପହଞ୍ଚ ପ୍ରେମର ଭୟରେ
ଝରକାର କାଚ ଡେଇଁ
ଛାଇ ସବୁ ଭରିଗଲେ ଶୁନ୍ୟ କୋଠରୀରେ
ଏଇ ସମୟରେ :
ସହର ଲୁଣ୍ଠିତ ହେଲା
ପଦାତିକ ସୈନ୍ୟମାନେ ଘେରିଗଲେ ଚାରି ସୀମାନାରୁ
ସାତଟି ଘୋଡାର ରଥ
ଗଡ଼ିଗଲା ସହରର ଗଳିରୁ ଗଳିକୁ
ନଗରୀର ସମସ୍ତ ପ୍ରହରୀ
ବିଶ୍ୱାସଘାତକ ହୋଇ ଅସ୍ତ୍ର ରଖିଦେଲେ
ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ । ୬୧
