ପୃଷ୍ଠା:Typical selections from Oriya literature.pdf/୧୯୦

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ସଂଶୋଧନ ହୋଇସାରିଛି
୧୫୪
ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ-ପରିଚୟ

ଦେଖିଲା ହରିଣୀ ସଙ୍ଗେ ଛନ୍ତି ପିଲା ବେନି ।
ବିଧାତା ସୁମରି ଯେ ମାଇଲା ମୂରଧ୍ୱନି ।
ତିନିଦିନ ଉପାସକୁ ମିଳିଲା ଆହାର ।
ଏହକ୍ଷଣି ମାରିଣ ମୁଁ ତୋଷିବି ଉଦର ।
ବନ୍ଧୁଭାଇ ସୋଦର କୁଟୁମ୍ବ ସଙ୍ଖୋଳିବି ।
ଉଦରୁ ସଞ୍ଚିଣ ପୁତ୍ର ନୀତିଙ୍କି ଲୋଡ଼ିବି ।
ଏମନ୍ତ ବୋଲି ଶବର ମନରେ ହରଷ ।
ବିଧାତା ସୁମରି ଓଗାଳଇ ଦଶଦିଶ ।
ଚଉପାଶେ ଜାଲବାଡ଼ ପାତିଲା ହରଷେ ।
ପଛରେ ଦୋହରା ଅଗ୍ନି ଲଗାଇଲା ରୋଷେ ।
ନିଜେ ଧନୁ ଧରିଣ ଯେ ଦ୍ୱାର ନିରୋଧିଲା ।
ଧରି ମାର ବୋଲିଣ ଶ୍ୱାନ‌କୁ ପେଶି ଦେଲା ।
ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇଣ ଯେ ହରିଣୀ ଚରୁଥିଲା ।
ମନୁଷ୍ୟର ରାବ ଶୁଣି ବଦନ ଟେକିଲା ।
ଆଗ ପାଖରେ ଯେ ବ୍ୟାଧ ଦୁଇପାଶେ ଜାଲ ।
ପଛକତିରେ ଅନଳ ଜଳେ ପରଖର ।
ରେ ରେକାର ଶବଦ ଶୁଭଇ ଗୁରୁଟାଣ ।
ଆଗକୁ ଚାହିଁଲା ବ୍ୟାଧ କରେ ଧନୁର୍ବାଣ ।
ଲହଲହ ଜିହ୍ୱା ଶ୍ୱାନ ଆସୁଅଛୁ ଧାଇଁ ।
ମାର ଧର ବୋଲିଣ ସେ ଡାକଇ ତୁହାଇ ।
ଏହା ଦେଖି ତରସ୍ତ ଯେ ହେଇଲା ହରିଣୀ ।
ମୂର୍ଚ୍ଛାଗତ ହୋଇଣ ସେ ପଡ଼ିଲା ଧରଣୀ ।
ସଚେତ ହୋଇଣ ପୁଣ ମନେ ବିଚାରଇ ।
କେମନ୍ତ ପ୍ରକାରେ ଏଥୁଁ ପଳାଇବି ମୁହିଁ ।
ଆଗକୁ ଗଲେ ଶବର ବିନ୍ଧିବ ଯେ ଶର ।
ପଛକୁ ଗଲେଣ ପୋଡି ମତିବି ଅଗ୍ନିର ।
ଆଗ ଦିଗେ ଗଲେ ଯେ ପଡିବି ଜାଲେ ଯାଇ ।
ଏଥି ରହିଥିଲେ ଶ୍ୱାନ ଧରିବ ମୋ ଦେହୀ ।
ଆବର ମରିବେ ମୋର ଗର୍ଭର ତନୟେ ।
ମହାଘୋର ସଙ୍କଟେ ଯେ ପଡିଲା ଜୀବନ ।
ଉଦ୍ଧାରିଣ ରଖ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ଭଗବାନ ।
ମଧୁଦୈତ୍ୟ ନାଶି ନାମ ଶ୍ରୀମଧୁସୂଦନ ।
ଦୁଃଖୀଲୋକବାନ୍ଧବ ଦରଦ୍ର-ଲୋକ-ଧନ ।