ପୃଷ୍ଠା:Typical selections from Oriya literature.pdf/୫୦୬

୪୬୮

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ-ପରିଚୟ

ଲକ୍ଷ୍ମଣ । ଶୁଣିଲ ନାହିଁ କି ।
କେଉଁ କ୍ରୋଧ କରି ମନେ କି ବିଚାରି ନ ଗଲ କାହିଁକି ହେ ।
ସାବତଜନ‌ନୀ ସୁତ ସିନା ତୁମ୍ଭେ ଆସିଛ କପଟେ ।
ଭ୍ରାତାଠାରେ ଯେତେ ସେନେହ ସବୁ ସେ ପଡ଼ିଗଲାଣିତ ବାଟେ ହେ ।
ଲକ୍ଷ୍ମଣ । ଭାବୁଥିଲ ଯାହା ।
ମାନସ ପୂରିଲା ଦଇବବଶରୁ ହୋଇଗଲା ତାହା ।
ସଉମିତ୍ରୀ ଭଣି ଶୁଣ ଠାକୁରାଣୀ ନୁହସି ବିକଳ ।
ରାମଙ୍କୁ ବିପତ୍ତି ଦେବାକୁ ନାହାନ୍ତି ବୀର କେହି ରବିତଳ ଗୋ ।
ସୁମୁଖି । ନ କର ସେ ଚିନ୍ତା ।
ମୃଗ ଘେନିଣ ଏହିକ୍ଷଣି ଆସିବେ ବୀର ବଳବନ୍ତା ।
ସ‌ତୀ ଶୁଣି ପୁଣି ବୋଲେ କଟୁବାଣୀ ଏମନ୍ତ ଜାଣୁ କି ।
ଅନ୍ତରେ ମୁହିଁ ତୋତେ ଭଜିବି ଏମନ୍ତ ମନେ ମଣୁ କି ରେ ।
ଲକ୍ଷ୍ମଣ । ନ ଯାଉ ମୋ ପାଶୁଁ ।
ରାମ ଅନ୍ତେ ମୋତେ ଭାରିଜା କରିବୁ ଏମନ୍ତ ବିଳସୁରେ ।
କିବା ମୋତେ ନେଇ ଭରତଙ୍କୁ ଦେଇ ଭୁଞ୍ଜିବୁ ବିଭୂତି ।
ମୁଁ ପୁଣି ଜୀବନ ଧରି ଧରଣୀରେ କରିବି କି ଅନ୍ୟ ପ‌ତି ରେ ।
ଲକ୍ଷ୍ମଣ । ଛୁଇଁ ଭୂମି ଶ୍ରୁତି ।
ଧନୁଶର ଧରି ବାହାର ହୋଇଲେ ହୋଇ କୋପମୂର୍ତ୍ତି ।
ରାମ ମୋର ପିତା ତୁମ୍ଭେ ମୋର ମାତା କ‌ହିଲ ଅନୀତି ।
ଦଇବ ପ୍ରତିକୂଳର ସମୟରେ ହୁଅଇତ ଏହ୍ନେ ଏ ରୀତି ।
ପ୍ରଭୁଙ୍କ । ଆ‌‌ଜ୍ଞା ପାଳିଥିଲି ।
ଯାଉଅଛି ମୁହିଁ ମୋର ଦୋଷ ନାହିଁ ଥାଅ ମଇଥିଳି ।
ଏମନ୍ତ ବୋଲି ବନ‌ଦେବୀମାନଙ୍କୁ କରାଇଲେ ସାକ୍ଷୀ ।
ଆମ୍ଭ ବାହୁଡ଼ିବା ଯାଏ ନିଶ୍ଚଁ ତୁମ୍ଭେମାନେ ୟାଙ୍କୁଥିବ ରଖି ।
ଯେ ଦିଗେ । ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ସ୍ୱର ।

ତ୍ରୟୋଦଶ ଚାନ୍ଦ
ରାଗ - ରାମଦାସଙ୍କ କୋଇଲି ବୃତ୍ତ
କଇତବ ବେଶେ ଦଶଶିର । ଛତା କମଣ୍ତଳୁଁ ବେନି କର ।
କଷା ବସନ ଶିଖା ପଇତା । ଅଙ୍ଗରେ ମଣ୍ତିଛି ଦ୍ୱାଦଶ ଚିତା ।
ରାବଣେଶ୍ୱର ହୋଇ ତ୍ରିଦଣ୍ତୀ । ଏହି ବେଶେ ନେବ ସୀତାଙ୍କୁ ଭଣ୍ତି ।
ପର୍ଣ୍ଣଶାଳା ଦ୍ୱାରେ ପରବେଶ । ମଇଥିଳୀଙ୍କି ଦେଖି ହରଷ ।