ପୃଷ୍ଠା:Typical selections from Oriya literature.pdf/୫୨

୧୬

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ-ପରିଚୟ

ରତି ସାରି ମୁଁ ପିନ୍ଧିଲି ବସନ ।
ହେଲା ସେହି ବାଳପୁଅ ତେସନ ।
ଚିନ୍ତୁଥାଇ ମୁଁ ରାତ୍ରି ଦିବା ବସି ।
ଫେଡ଼ି କହିଲି ଏତେକାଳେ ଆସି ।
ଜଗନ୍ନାଥ ତାହାଙ୍କୁ ବଡ଼ କଲେ ।
ପ୍ରଭୁପଣହିଁ ତାଙ୍କୁ ହସ୍ତେ ଦେଲେ ।
ଏବେ ହୋଇଲେ ତହିଁ ପୁଂସ ସାର ।
ତାଙ୍କୁ ଯୁବତୀ ମିଳିଛି ଅପାର ।
ରାଜା ମାରି ପାଇଛି ବଡ଼ପଣ ।
ଆଉ ଅଛି କି ତାର ବ୍ରଜ ଗୁଣ ।
ତୁମ୍ଭେ କିପାଇଁ ମନରେ ପଡ଼ିବ ।
ତାଙ୍କୁ ନ ମିଳିଲେ ସିନା ଲୋଡ଼ିବ ।
ଏବେ ବେଭାରେ ଚତୁର ହୋଇଲା ।
ତହୁଁ ଚତୁରୀ ନାରୀଙ୍କି ମୋହିଲା ।
ଏକେ ନାଗର ଅଟଇ ସୁରଙ୍ଗ ।
ଦୁଜେ ପଡ଼ିଲା ନାଗରୀଙ୍କ ସଙ୍ଗ ।
ତହିଁ ରସିକା ଯୁବତୀ ଅପାର ।
ରତି ଜାଣନ୍ତି ବିବିଧ ପ୍ରକାର ।
ତାଙ୍କୁ ନାନା ରସରେ ରସାଇଲେ ।
ଗୋପପୁର କଥା ପାଶୋରାଇଲେ ।
ଆମ୍ଭେ ଯେତେ ହୋଇଲେ ଗଉଡ଼ୁଣୀ ।
ତାଙ୍କ ଭାବ ଜାଣିବା କାହୁଁ ପୁଣି ।
ଯାକୁ ନାନା ରସପଣା ମିଳିବ ।
ସେ ଗୋ ଗୁଡ଼ପଣା କିସ କରିବ ।
ଯାକୁ ମିଳିବ ଦିବ୍ୟ ଶାଳିଅନ୍ନ ।
ତାର ବଗଡ଼ା ଭାତେ କାହିଁ ମନ ।
ଯାକୁ ମିଳିବ ସୁବାସ ଚନ୍ଦନ ।
ତାର ନିମ୍ବ କାଠରେ କାହିଁ ମନ ।
ଯେହୁ ଗଙ୍ଗାରେ କରିବ ସ୍ନାହାନ ।
ତାର କପ ଜଳରେ କାହିଁ ମନ ।
ଯେହୁଁ ପାଟପତନି ଗୋ ପିନ୍ଧିବ ।
ସେ ଗୋ ଶୁକୁଳ ବସ୍ତ୍ର କି କରିବ ।
ଯାକୁ ମିଳିବ ପଲଙ୍କ ସୁପାତି ।
ତାର ଭୂମିଶଯ୍ୟାରେ କାହିଁ ମତି ।