ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ସଂଶୋଧନ ହୋଇସାରିଛି
୨୨
ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ-ପରିଚୟ
ଜଗଦାତ୍ମାରେ ଜଗତ ପୂରିତ ।
କୃଷ୍ଣ ଜାଣିଲେ ଗୋପୀଙ୍କ ଆରତ ।
ବେଗେ ରାଇଲେ ଉଦ୍ଧବଙ୍କୁ ପାଶ ।
ତୁମ୍ଭେ ଗୋପପୁରକୁ ଯାଇ ଆସ ।
ତୁ ଯେ ଭକତ ଆମ୍ଭର ବାନ୍ଧବ ।
ତେଣୁ ବରଗୁ ଅଛୁଁ ଭକ୍ତଠାବ ।
ମୋତେ ନ ଦେଖିଣ ଗୋପୀ ଗୋପାଳ ।
ନିରନ୍ତରେ ହୋଉଛନ୍ତି ବିକଳ ।
ମୋତେ ନ ଲୋଡ଼ନ୍ତି ଗୋପୀ ଯେମନ୍ତେ ।
ତାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ କହିବ ତେମନ୍ତ ।
ଆଜ୍ଞା ପ୍ରମାଣେ ଉଦ୍ଧବ ଚଳଇ ।
ଯାଇଁ ଗୋପନଗରେଣ ମିଳଇ ।
ପାଶେ ବସାଇଣ ଗୋପୀ ଗୋପାଳ।
ତାଙ୍କୁ ବାରତା ପୁଚ୍ଛନ୍ତି ସକଳ ।
କୃଷ୍ଣ କହିବା କଥାମାନ କହି ।
ବେଗେ ଉଦ୍ଧବ ବାହୁଡ଼ି ଆସଇ ।
ଗୋପୀ ବିରହ ବୋଲି ସୁଧାରିସ ।
ଶୁଣି ସୁଜନେ କଳୁଷ ବିନାଶ ।
କୃଷ୍ଣ ପଦ୍ମପାଦରେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ ।
ଦାସ ଦନାଇ ସେବେ ଗୋପୀନାଥ ।
