81 . ଏକାଅଶୀ ବୋଲି
ଏକାଅଶୀ ବୋଲି
ଏଥୁ ଅନନ୍ତରେ ଶୁଣ ସୁଜ୍ଞଜନେ ଅଲେଖ ମହିମା କଥା,
ମହାବ୍ରହ୍ମ ସେ ଯେ ଅଲେଖ ପୁରୁଷ ଅତି ଉଲୋକିତ ପନ୍ଥା ।
ଅନାମିକା ବ୍ରହ୍ମ ଅକ୍ଷର ନ ବସେ ନ ଲାଗଇ ଶାସ୍ତ୍ର ବେଦ,
ଏକ ବ୍ରହ୍ମପାଦ ଦିପାଦ ନୁହଇ ନ ଚଳେ ଅର୍ଥ ସଂପାଦ ।
ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମ ସେ ରୂପ ବର୍ଣ୍ଣ ନାହିଁ ନ ଦିଶଇ ବର୍ଣ୍ଣ କାନ୍ତି,
ଅକଳ ସାଗର ବ୍ରହ୍ମ ଅଟେ ସେହି ମହିମା ତା ଅଣଶ୍ରୁତି ।
ନିଷ୍କାମ ବ୍ରହ୍ମ ସେ କାମ ନାହିଁ ଅଙ୍ଗେ ନାହିଁ ତାର ଇନ୍ଦ୍ରି ଅଣ୍ଡ,
ଖୋଲି ପୋଲ ନାହିଁ ନିର୍ମୋଦ ପୁରୁଷ ନ ଲାଗଇ ମାୟା ଦଣ୍ଡ ।
ସେ ବ୍ରହ୍ମକୁ ଯେହୁ ଭଗତି କରିବ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣେ ଆଶା ନାହିଁ,
ଆଶା ରଖିଥିଲେ ଫଳ ନ ଫଳଇ ଭଜିବାର ବୃଥା ହୋଇ ।
ନିଷ୍କାମ ପୁରୁଷ କାମନା ନୁହଇ ସକାମ ତହିଁ ନ ଚଳେ,
ନିଷ୍କାମ ହୋଇ କର୍ମ ଯେବେ କରିବ ନିର୍ଗୁଣରେ କର୍ମ ଫଳେ ।
କାମନାକୁ ଇଚ୍ଛି ସକାମେ ଭଜିଲେ ନାହିଁ କିଛି ତହିଁ ଲାଭ,
ସେବା ଭକ୍ତି ଧର୍ମ କିଛି ନୁହେ ତାର ଗୁରୁପାଦକୁ ଅଯୋଗ୍ୟ ।
ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମ ସେ ରୂପରେଖ ନାହିଁ ରୂପେ ନ କର ଭଜନା,
ରୂପ ବର୍ଣ୍ଣକୁ ଚାହିଁ ଯେବେ ଭଜିବ ସବୁ ବ୍ୟର୍ଥ ହେବ ସିନା ।
ନିଷ୍କାମ ବ୍ରହ୍ମକୁ ଯେବେ ଆଶ୍ରା କଲ ଆପଣେ ନିଷ୍କାମ ହୁଅ,
ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ବହି ସକାମେ ପଡ଼ିଲେ ହୋଇବ ବ୍ରହ୍ମରେ ଦ୍ରୋହ ।
ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମକୁ ଭଜିବ ଯେମନ୍ତେ ଅରୂପରେ କର ସେବା,
ଶୂନ୍ୟ କର୍ମରେ ଆକାର ଲଗାଇଲେ ନିଶ୍ଚେଁ ଅପରାଧ ହେବା ।
ଅଭୟ ପାଦ ସେ ଭୟ ଭ୍ରାନ୍ତି ନାହିଁ ଆପଣେ ହୁଅ ନିର୍ଭଏ,
ଅଭୟ ଭକ୍ତିରେ ଭୟ ଭ୍ରାନ୍ତି କଲେ ଗୁରୁପାଦେ ଦ୍ରୋହ ପାଏ ।
ଅକଳ୍ପଣା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଜିବ ଯେମନ୍ତେ କଳ୍ପନା ନ କର ଚିତ୍ତେ,
କଳ୍ପଣା ଭକ୍ତି କଲେ ମାଡ଼ ଖାଇବ ଅଦ୍ଭୁତ କାଳର ହସ୍ତେ ।
ସତ୍ୟ ପୁରୁଷକୁ ଭଜିବ ଯେମନ୍ତ ସତ୍ୟ କହ ନାହିଁ ମିଛ,
ସତ୍ୟ ପାଶେ ଯେବେ ଅସତ୍ୟ କହିବ ଆପଣେ ହେବ ମେଳଛ ।
ଅହିଂସା ଧର୍ମକୁ ଆଶ୍ରା ଯେବେ କଲ ଅହିଂସାରେ କର ଦୃଢ଼,
ଗୁରୁସେବା କରି ହିଂସ ବାଦୀ ହେଲେ ଶୂନ୍ୟରୁ ପଡ଼ିବ ମାଡ଼ ।
ଧର୍ମ ପୁରୁଷକୁ ଅନୁସରି କଲେ ଧର୍ମାଦି ପଥରେ ଚାଲ,
ଧର୍ମରେ ଥାଇ ଅଧର୍ମ ବୁଦ୍ଧି କଲେ ଭକ୍ଷି ପକାଇବ କାଳ ।
ଅନାମ ପ୍ରଭୁ ସେ ନାମରେ ନ ଭଜ ଅନାମେ କର ଆସରା,
ମାୟା ରଞ୍ଚନା ମନରେ ବିସୁରିଲେ ମାୟା ମୋହ ଯିବ ମାରା ।
ଅକ୍ଷଏ ବ୍ରହ୍ମ ସେ କ୍ଷଏ ବୃଦ୍ଧି ନାହିଁ ଅକ୍ଷଏ କର୍ମରେ ଧର,
କ୍ଷଏ ପଥ ଯେବେ ମନେ ବିଚାରିବ ବହିବ ପାତକଭାର ।
ଅମର ବ୍ରହ୍ମ ସେ ମରଣ ନୁହଇ ଅମର କର୍ମରେ ରହ,
ମୃତ୍ୟୁ ଦୋଷ କର୍ମ କରିବ ଯେମନ୍ତ ଟଳିଯିବ ନିଜ ଦେହ ।
ନିକଳଙ୍କ ବ୍ରହ୍ମ କଳଙ୍କ ନୁହଇ ଭଜ ନିରିମଳ ଚିତ୍ତେ,
ନିର୍ମଳ ଭକ୍ତିରେ ଗୋଳିଆ ରଞ୍ଚିଲେ ମିଶିବ ବାବନା ଭୂତେ ।
ସୁଜ୍ଞାନୀ ପଣ୍ଡିତ ଜନ ସାଧୁସନ୍ଥ ଗୁରୁଭକ୍ତି ଆଶ୍ରାକର,
ଭଣେ ଭୀମ ଭୋଇ ଗୁରୁପାଦ ଧ୍ୟାୟି ନିଶ୍ଚୟେ ହେବ ଅମର ।