୧୮ ସୁଲକ୍ଷଣା | ସେ ଅତଃ । ସହଜେ ବଡ଼ ଲେକ ସୁଭ | ସେ କଥାରେ ବହୁ ଅନର୍ଥ ହୋଇବ ବୁଝି କରିବା ପରେ ହତ | ୧° । ସେ କଥା। ସମାଧାନରୁ ମୁଦ୍ରର ନାରଦ କେବେ ଚଳିଗଲେ । ଶିବମ କୃଷ୍ଣ ସମୁରେ ଦ୍ଵାରକାରେ ଯାଇ ବହନ ଜଣାଇଲେ । ଶୁଣି ସେ । ସୈନ୍ୟ ସଜ କରି ଧାଇଁଲେ । ସମାଧୀ। ଏ କଥା କରିବା ନୟର ସମ ଅଗ୍ର ହୋଇ ଅଇଲେ ।୧୩। ଖାଁଘିମ ପ୍ରବେଶ ହସ୍ତିନା କେ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ରଳା ଖୁଣିଲା । ସମ୍ଭାବନ ଗର୍ବ କରିବାକୁ ଜଣେ ମାକ ନ ପେଶିଳ୍ପ । ଶ୍ରୀକ୍ରମ । ସଙ୍କୋଚ ପାଇ ହୋଧ' ଅଭି ! ଶ୍ରୀ ଲଙ୍ଗଲ ଧରି ସେ ହସ୍ତିନା ପୁରୁ ଉପାଡ଼ଲେ ଝୁ । ୧୨ । ସମୁଦ୍ର ପଲାଇ ଦମନେ ଜ୍ଵଳନ୍ଧ ସେ ଶେଷ ସହ ପଞ୍ଝା କୋ ସ୍ଵୀ ଦଶ, ରୂପ ବୋଧବଶେ । କୁଣ୍ଡଳ ଯାଇ କହେଶେ । ସହଜେ । ସେ ପସ ତାହାଙ୍କ ନହୋଇ । ସ୍ଵର ଦ୍ଵୀପ ଏକ ଅଂଶେ ଯାହାର ବାହୁଙ୍କ ମସ୍ତକେ ବହଇ । ୧. ୩. I ଶ୍ରୀ ବମ ଭ୍ରମ ଦେଖି ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ଶଙ୍କାରେ ହୋଇଲା ଅକ୍ରୁର । ସମସ୍ତେ ଉଠିଲେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାଶ ଯିବା ଗଈ ନାହିଁ ଆଉ ଏଥର । ସନ୍ତୋଷେ । ଗୁଣି ଭା! ଯୁଧିଷ୍ଠିର ରଜା । ସଙ୍ଗେ ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣ ଦପୁରଜ ଘେନ ଶ୍ରୀଘ୍ରମ ପାଦେ କଲେ ଦୃଢା । ସନ୍ତୋଷ ହରେ ପ୍ରଭ କରି ବୋଇଲେ ନମସ୍ତେ ଦୟା ଜଲନଧୂ । ସୃଷ୍ଟି ପାଳନ ସଂହାରଣ ସର୍ଜନା କରତା ଅଂଶ ଯାଉ ବଧୂ । ଶରଣ୍ । ସମ୍ଭାଲ୍ ଦେଲେ ବଲସ୍ଵମ । ସମସ୍ତେ ନ ପକ। ଏ ଗ୍ରାମ ଏଥୁରେ ଅଛଇ ଭବ ସୁଭ ଶାମ୍ବ । ଏ୫। ଶୁଣି ଏ ବାଣୀ ସନ୍ତୋଷ ହଲପାଣି ଗ୍ରାମ ସ୍ଥାପିଲେ ରଜ ସ୍ଥାନେ । ସୁଲକ୍ଷଣ ବାଳା ଏକଥା ନ ଜାଣେ ଶୋକ କରଇ ଭେଣେ ଛୁରେ । ସୁଜନେ । ଶେଷ ଏ ଅମ୍ଳ ଛନ ହେଲା । ସାମନ୍ତ ସିଂହାର ମାନସ ମଲସ କୃଷ୍ଣ ପଦବ୍ରଜେ ରହିଲା । ୧୬ ।
