ଅଶେଷ ମହିମା ତିନି ଭୁବନେ ଖ୍ୟାତ
ଅଶେଷ ମହିମା ତିନି ଭୁବନେ ଖ୍ୟାତ ।
ନର ଦେହ ବହି କେହୁ କଳିବ ଅନ୍ତ । ଘୋଷା ।
କେହୁ ମହିମା ଭଜିବ କେବଣ ଭାବେ ମଜ୍ଜିବ
ସତ୍ୟ ତତ୍ତ୍ୱ ଦୃଢ ବ୍ରତ କେଡେ ଶକତ ।
ଜନ୍ମ ଲଭି ଗଲେ ବହି ଅଗମୂଳ ପାଇନାହିଁ
ସରି ଯାଉଅଛି ଯୁଗ କଳ୍ପ କଳ୍ପାନ୍ତ ।୧।
ନୁହଇ ଉଶ୍ୱାସ ବୋଝ ବହିବାକୁ ବଡ ସଜ
ନେବା ଆଣିବାକୁ କେହୁ ଅଛ ସମର୍ଥ ।
କ୍ଷିତିରେ ଥୋଇଲେ ନେଇ ଥୟ ହୋଇ ନ ରହଇ
ଅଡୁଆ ନ ଲାଗେ ନୋହେ ଅଳ୍ପ ବହୁତ ।୨।
ନୁହନ୍ତି ଜାତି ଅଜାତି ନାହିଁ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗସାଥୀ
ଇଷ୍ଟବନ୍ଧୁ ତାତ ମାତ ନ ବସେ ମିତ ।
ଯାର ନାହିଁ ରୂପ କାୟା ତାଙ୍କୁ କି ଲାଗିବ ମାୟା
ନୁହନ୍ତି ସେ ପ୍ରଭୁ ଯୋନି ଜନମ ଜାତ ।୩।
ବିଜାତିଆ ହେଲେ ଯହୁଁ ଉଦେ ହେଲେ ମହାବାହୁ
ଜାତିଆ କରିବେ ପ୍ରଭୁ ଯେତେ ଭକତ ।
ବ୍ରହ୍ମ ଅନଳେ ଝାଳିବେ ନାମ ଜଳେ ପଖାଳିବେ
ନିରୋଳା ସ୍ଥାନେ ଥୋଇବେ କରି ନିର୍ମିତ ।୪।
ଅଶ୍ରୁତି ଅମୂର୍ତ୍ତି ଦ୍ୱାର ବାଛ ବିଚାର ନ କର
ଅଗମ୍ୟରେ ଗମିଲେ ଲଭିବ ମୁକତ ।
ପେଲି ପଶିଲେ ଝସାଇ ଦୟା ହେବ ତେବେ ଯାଇଁ
ଅନାମିକା ପଦ ନିଶ୍ଚେ ହେବ ପ୍ରାପତ ।୫।
ଦୁର୍ଗମ ଦୀକ୍ଷା ଅଟଇ ହସ୍ତ ଗୋଡ ପାଉନାହିଁ
ଗତି ପତି ହର୍ତ୍ତା କର୍ତ୍ତା ଭକତ ହିତ ।
ବୋଲେ ଭୀମସେନ ଭୋଇ କେ ବୋଲିବ ମିଥ୍ୟା ଏହି
ନାମବ୍ରହ୍ମ ପଦ ଚାରି ଯୁଗରେ ସତ ।୬।