ଆଶା
। । ୧ । ।
ଏ ଭବ ଭୈରବ ବନେ ଶ୍ରାନ୍ତ ଅବସନ୍ନ
ପଥିକ ଏକାକୀ,
ଭ୍ରମଇ ହରାଇ ପଥ ନିରାଶ ବିଷଣ୍ଣ
ଦୁଃଖେ ଡାକି ଡାକି ।
ସର୍ବଗ୍ରାସୀ ଘୋର ମୋହ ଅନ୍ଧାରେ ମଗନ
ଦିଗ ଦିଗନ୍ତର,
ସର୍ବଗ୍ରାସୀ ସ୍ୱାର୍ଥମେଘେ ଆବୃତ ଗଗନ
ଘୋର ଭୟଙ୍କର ।
ଈର୍ଷାର ବିକଟ ହାସ୍ୟ ଚପଳା ସ୍ଫୁରଣ
ଧରଷେ ନୟନ,
କ୍ରୋଧ ଦ୍ୱେଷ ଗରଜନ ଭୟାବହ ଅତି
ରୋଧଇ ଶ୍ରବଣ ।
ହୁହୁ ରବେ ବହେ ପାପ ପ୍ରଳୟ ପବନ
କମ୍ପେ ବସୁମତୀ,
ତ୍ରାସେ ବିକମ୍ପିତ ସ୍ତବ୍ଧ ପାନ୍ଥ ପ୍ରାଣମନ
ନଦିଶଇ ଗତି ।
ମାତୃ ଅଙ୍କ ହରାଇଣ ଶିଶୁ ଅସହାୟ
ଯେସନ ଅନ୍ଧାରେ,
କାନ୍ଦଇ ତେସନ ପାନ୍ଥ ହୋଇ ନିରୁପାୟ
ଆର୍ତ୍ତ ହାହାକାରେ ।
। । ୨ । ।
କାନ୍ଦିଣ ବୋଲଇ, "ମାଗୋ ଜଗତ ଜନନୀ!
ଏ କି ଲୀଳା ତୋର,
କାହିଁକି ଝଟିକାମୟୀ ଏ ଘୋର ଜନନୀ
ଏ ଅରଣ୍ୟ ଘୋର?
କାହିଁ ଛାଡ଼ିଗଲୁ ମାଗୋ! ଏ ଭୀଷଣ ବନେ
ଦୁର୍ବଳ ତନୟେ,
ପଥ ନଜାଣଇ, ନାହିଁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଚରଣେ
ସ୍ତବ୍ଧ ମୁଁ ଭୟେ ।
ଶୈଶବେ ଯୌବନେ ମାଗୋ କି ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଦୃଷ୍ଟି
ଦେଲୁ ଏ ନୟନେ,
କେମନ୍ତ ଉତ୍ସାହ ପ୍ରୀତି ବିଶ୍ୱାସର ସୃଷ୍ଟି
କଲୁ ଏ ଜୀବନେ ।
ଏବେ ମା ଗୋ ବିଷାଦର ଜୀବନ୍ତ ମରଣେ
କାହିଁକି ଏ ପ୍ରାଣ,
ଏକାନ୍ତ ଅବଶ ଅବସନ୍ନ ଅନୁକ୍ଷଣେ
ହତ ବୁଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନ ।
ଏ ମୃତ୍ୟୁ ସଙ୍କଟେ ମାଗୋ! ନରଖିଲେ ତୁହି
ଆଉ କେ ରଖିବ,
କାତରେ ବିକଳେ ଆଜି ଡାକୁଅଛି ମୁହିଁ
ଦୀନ ହୀନ ଜୀବ ।
ଏ ଘୋର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଆଉ ନପାରଇ ସହି
ଦେ ମା ଦରଶନ,
ପ୍ରକାଶ ଶ୍ରୀମୁଖ ଜ୍ୟୋତି ଏବେ କୃପା ବହି
ମୁଁ ଯେ ଅକିଞ୍ଚନ ।
। । ୩ । ।
ଏମନ୍ତ ସେ ପାନ୍ଥ ଆହା କାନ୍ଦିଣ କାତରେ
ହୋଇଲା ମୂର୍ଚ୍ଛିତ,
ସହସା ଆକାଶବାଣୀ ତା ହୃଦ କନ୍ଦରେ
ହେଲା ପ୍ରବାହିତ ।
"ଉଠ ବତ୍ସ, ଅଛି ପାଶେ, ନୟନ ଫିଟାଇ
ଦେଖରେ ତୁ ବାରେ,
ଭ୍ରାନ୍ତିବଶେ ମୋର କ୍ରୋଡ଼ ଛାଡ଼ି କହିଁପାଇଁ
କାନ୍ଦୁ ନିରାଶାରେ?
ଦେଖରେ ନୟନ ଫେଡ଼ି ମୋ ନୟନ ପ୍ରଭା
ଆଶା ପ୍ରଭାମୟୀ,
ବିନାଶୀ ତିମିର ରାଶି ବିଶ୍ୱାସ ସୁଲଭା
ବିଶ୍ୱ ଉଜଳଇ ।
। । ୪ । ।
ହୃଦୟର ସ୍ତରେ ସ୍ତରେ ସଞ୍ଚରିଲା କ୍ଷଣେ
ସେ ସ୍ୱର୍ଗ ସଙ୍ଗୀତ,
ଭାଜିଲା ବିଷମ ମୋହ, ଚିତ୍ତ ନବ ପ୍ରାଣେ
ହେଲା ତରଙ୍ଗିତ ।
ନୟନ ଉନ୍ମିଳି ପାନ୍ଥ ଦେଖେ ଆଚମ୍ବିତ
ଅପୂର୍ବ ଦର୍ଶନ,
ନାହିଁ ସେ ଅନ୍ଧାର ଘୋର, ବିଲୁପ୍ତ ଚକିତେ
ସେ ଭୈରବ ବନ ।
ଆଲୋକ ପ୍ରବାହ ଦଶଦିଶେ ଉଛୁଳଇ
ନାଶି ଅନ୍ଧକାର,
ସେ ଆଲୋକ ସୁଧା ପାନେ ପ୍ରାଣେ ଉପୁଜଇ
ଆଶ୍ୱାସ ଅପାର ।
ସହସା ଅଗ୍ରତେ ଉଭା ଦେବୀ ପ୍ରଭାମୟୀ
ସହାସ ମୂରତି,
ବେନି ପାର୍ଶ୍ୱେ ବେନି ସଖୀ ଦିବ୍ୟ ତୋଜୋମୟୀ
କରନ୍ତି ଆରତି ।
ବାଳାର୍କ କିରୀଟ ରୂପ ଉଜଳେ ଭୁବନ
କଜ୍ଜ୍ୱଳ ଚିକୁରେ,
ନିଶାନ୍ତ ତାରକା ବର୍ଷି ପ୍ରଶାନ୍ତ କିରଣ
ନେତ୍ର ଯୁଗେ ସ୍ଫୁରେ ।
ଚରଣେ କିରଣମୟ ଶତଦଳ ଦଳ
ଉଠଇ ବିକଶି,
ସଖୀଏ ନିଅନ୍ତି ତୋଳି ସେହି ଶତଦଳ
ହର୍ଷ ହସି ହସି ।
ମହାଦେବୀ ଦେହପ୍ରଭା ଦିଗାଙ୍ଗନାଙ୍କର
ଜଳଦ ବସନେ,
ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ବର୍ଣ୍ଣୋତ୍ସବ ସୃଜେ ମନୋହର
ଅନନ୍ତ ଗଗନେ ।
ପାରିଜାତ ପୁଷ୍ପମୟ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗୁ ପ୍ରସରି
ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସୌରଭ,
ସକଳ ସନ୍ତାପ ଶ୍ରାନ୍ତି ଅବସାଦ ହରି
ପୂର୍ଣ୍ଣ କରେ ନଭ ।
ମହାଦେବୀ ଆବିର୍ଭାବେ ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ,
ପୁଲକ ପୂରିତ,
ବିକଶି ଉଠଇ ପୁଷ୍ପ ଗାଏ ବିହଙ୍ଗମ
ଲଳିତ ସଙ୍ଗୀତ ।
ଆନନ୍ଦେ ବିହ୍ୱଳ ପାନ୍ଥ ଭକ୍ତି ପୁଲକିତ
ନମଇ ପୟରେ,
ଆନତ କରନ୍ତେ ଶିର ପ୍ରଭା ଲୋକାତୀତ
ନୟନେ ସଞ୍ଚରେ ।
ସହସା ପ୍ରକାଶେ ମହାଦେବୀ ପଦତଳେ
ସ୍ୱରଗ ତୋରଣ,
କୋଟି ପ୍ରଭାକର ଜିଣି ମହାତେଜୋଜ୍ଜ୍ୱଳେ
ବିଚିତ୍ର ଶୋଭନ ।
ତୋରଣ ଲଲାଟେ ଶୋଭେ ଇନ୍ଦ୍ରଚାପାକାର
ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ବର୍ଣ୍ଣାବଳୀ,
ଆହା କି ଅମୃତମୟ ଘୋଷଣା ଉଦାର
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳି -
"ଭକ୍ତ-ପ୍ରୀତି ସହଚରୀ ଆଶା-ଅଧିଷ୍ଠିତ
ଏ ସ୍ୱର୍ଗ ତୋରଣ,
ସଦା ଅବାରିତ-ଦ୍ୱାର ପ୍ରଭା-ବିଭାସିତ
ବିଶ୍ୱ-ବିମୋହନ ।
ଆସ ଆସ ପାପୀ ତାପୀ ଯେ ଅଛ ଜଗତେ
ସେବି ଦେବୀପଦ,
ପ୍ରବେଶ ସ୍ୱରଗ ଧାମେ ଭୁଞ୍ଜରେ ସନ୍ତତେ
ଅମୃତ ସମ୍ପଦ ।
। । ୫ । ।
ଆବର ଦେଖଇ ପାନ୍ଥ ବେଢ଼ି ଚଉପାଶେ
ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣବୀଣା କରେ,
ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ଦେବଦଳ ଗାଆନ୍ତି ଉଲ୍ଲାସେ
ମହା ପ୍ରେମ ଭରେ ।
"ଜୟ ଜଗଦମ୍ବା ନେତ୍ର-ପ୍ରଭା ମୂର୍ତ୍ତିମତୀ
ଆଶା ପ୍ରଭାମୟୀ,
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପାବନି ମାତଃ ଜୟ ଭଗବତୀ
ଜୟ ପୁଣ୍ୟମୟି!
ବାଜଇ ଅମୃତ ବୀଣା ଅମୃତ ଝଙ୍କାରେ
ବହି ଜୟଧ୍ୱନି,
ଗମ୍ଭୀରେ ଧ୍ୱନିତ ସେହି ଜୟଜୟକାରେ
ଆକାଶ ଅବନୀ ।