ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ପୁଚ୍ଛ ଟେକି ଖୁର- ଧୂଳି ଦୂରେ ଛାଡ଼ି
ଆଗକୁ ଥାନ୍ତି ଦଉଡ଼ି,
ବାରି ହେଲା ନାହିଁ ପାଦ ତାଙ୍କ ତଳେ
ପଡେ଼ କିବା ଯାନ୍ତି ଉଡ଼ି ।
ନରେଶଙ୍କୁ ଯାହା ଆଗେ ଦୂରେ ଥାଇ
ଦିଶୁଥିଲା ସାନ ସାନ,
ସହସା ନୟନ- ଅଗ୍ରେ ବଡ଼ ବଡ଼
ଦିଶିଲା ସେ ଦ୍ରବ୍ୟମାନ ।
ବେନି ପାର୍ଶ୍ୱ ବକ୍ର ଦ୍ରବ୍ୟମାନ ତହିଁ
ଆଣିଲେ ସରଳ ଭ୍ରମ,
ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଦ୍ରବ୍ୟ ଅଭିନ୍ନ ଦିଶିଲେ
ବନ୍ଧୁର ଦିଶିଲା ସମ ।
ପ୍ରଣୟବଲ୍ଲରୀ
(ଦ୍ୱିତୀୟ ସର୍ଗ - ପ୍ରଣୟ ପଲ୍ଲବ)
ଶିବିର ମଣ୍ଡପେ ବସି ଅଙ୍ଗୁରୀୟ
ହୀନ ଅଙ୍ଗୁଳିକି ଚାହିଁ,
ଭାବିଲେ, "ସୁନ୍ଦରୀ କରସ୍ପର୍ଶ ସୁଖ
ପାଇଲି ଅଙ୍ଗୁରୀ ପାଇଁ ।"
ବନୁ ଆଣିଥିଲେ ନିଆଳୀ କୁସୁମ
ଗୋଟା ଚାରି ଥିଲା କରେ,
ସୁନ୍ଦରୀମଣିର ପ୍ରିୟ ପୁଷ୍ପ ମଣି
ଆଘ୍ରାଣିଲେ ସ୍ନେହ ଭରେ ।
କୁସୁମ-ବାସକୁ ଭାବିଲେ ନରେଶ,
"ଅଙ୍ଗୁରୀୟ ବିିନିମୟେ,
ସୁନ୍ଦରୀର କର- କମଳ ସୌରଭ
ଆସିଛି ସ୍ପର୍ଶ ସମୟେ ।"
ଆମ ଗଙ୍ଗାଧର.୮୭