ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଏକନିଷ୍ଠ ପୂଜାରୀ । ତାହାଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଶରଣାଗତିର
ଭଜନମାନ ବେଳେବେଳେ ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠୁଥାଏ ।
କ୍ରମେ ସେହି ସମସ୍ତ ମୃଦୁ କୋଳାହଳ ସ୍ତିମିତ ହୋଇଗଲା । ଏକ ନିସ୍ତବ୍ଧତାର ରାଜୁତି ସବୁଆଡେ଼ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଗଲା । ସେହି ନୀରବତା ମଧ୍ୟରେ ଧର୍ମଯାଜକଙ୍କ ସଂଗୀତର ମୂର୍ଚ୍ଛନା ମଧ୍ୟରେ ଶ୍ଳୋକ ଉଚ୍ଚାରଣ ସମସ୍ତ ପରିବେଶକୁ ବିସ୍ମୟ ଆଉ ତନ୍ମୟତାରେ ଭରି ଦେଇଥିଲା । ସେହି ମାନ୍ତ୍ରିକ ଶ୍ଳୋକ ଉଚ୍ଚାରଣରର ଧ୍ୱନି ମୂର୍ଚ୍ଛନାର ସର୍ବତ୍ର ପ୍ରତିଧ୍ୱନିତ ହେଉଥିଲା ବରାଭୟର ଉଦାତ୍ତ ଆଶୀର୍ବାଦ ଆଉ ନିବିଡ଼ କରୁଣାର ମୈତ୍ରୀଧାରା ବହନ କରି । ତାହାଥିଲା ଏହିପରି-
I came to Jesus as I was
Weary and worn and sad,
I found in Him a resting place
And He has made me glad.
"ଯେଣୁ ଦୁଃଖ ଜଞ୍ଜାଳରେ ଅଥୟ
ଅବସାଦ ଭଜିଲି
ଏ ମର ସଂସାରେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ
ଏକା ଆଶା ମଣିଲି
ଦେଖିଲି ସେହିଟି ଅଟନ୍ତି
ମୋର ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥଳୀ
ମୋ ପ୍ରାଣେ ଆନନ୍ଦ ସେ ଏକା
ଦେଇ ଅଛନ୍ତି ଢାଳି । "
ଏହାପରେ ଧୀରେଧୀରେ ସେହି କଫିନ୍ଟିକୁ ଗୋରା କବରର ସେହି ଗହ୍ୱର ମଧ୍ୟକୁ ଖସାଇ ଦିଆଗଲା । ତାଙ୍କର ଅନୁଗାମୀଙ୍କର ଧୂଳିପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଞ୍ଜୁଳିରେ ଗହ୍ୱରଟି ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା । ଏଣିକି ଶୋକ ଉଚ୍ଛ୍ୱାସର ବିହ୍ୱଳତା ସମସ୍ତ ସୀମା ଅତିକ୍ରମ କରିଗଲା ।
ଏହି ସମସ୍ତ ବିବରଣୀ ଉପସ୍ଥାପିତ ହୋଇଛି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଦର୍ଶୀ ଗୋପାଳ ଚନ୍ଦ୍ର ପ୍ରହରାଜଙ୍କ ମାର୍ମିକ ସ୍ମୃତିଚାରଣରେ ଏହିପରି ଭାବରେ-
ହେ ମଧୁସୂଦନ !
ଗୋରା କବରଠାରେ ତୁମର ସମାଧି ହେଲା । ସେଠାରେ ଲୋକ ୫/୭ ହଜାର ରୁଣ୍ଡ ହେଲେ
ଓ ସେ ହତାଟି ଲୋକଙ୍କଦ୍ୱାରା ଭରପୂର ହୋଇଗଲା । ଗୋରାକବର ପ୍ରଥମ ଆରମ୍ଭ ହେବାଠାରୁ
ଆଜିଯାକେ ସେଠାରେ ଏତେ ଲୋକ ଜମି ନଥିଲେ କି ଜମିବେ ନାହିଁ । ତୁମ ଶବ ସଂଗେ କି ହିନ୍ଦୁ,
କି ମୁସଲମାନ, କି ଜୈନ, କି ଖ୍ରୀଷ୍ଟାନ, କି ବ୍ରାହ୍ମ, କି ପୁରୁଷ, କି ସ୍ତ୍ରୀ, କି ବାଳକ, କି ବାଳିକା, କି
ରାଜା, କି ପ୍ରଜା, କି ଧନୀ, କି କାଙ୍ଗାଳ, କି ସାହେବ, କି ଦେଶୀ, କି ଅଶୀତିପର ବୃଦ୍ଧ, କି ସ୍ତନନ୍ଧୟ
ପୃଷ୍ଠା:Aama Madhusudan.pdf/୩୪୮
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ଆମ ମଧୁସୂଦନ ୩୪୯