ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
(୪) ଉଠାଇଲା ଗିରିଶୃଙ୍ଗ
ତୋଳିଳା ଦେଉଳ ତୁଙ୍ଗ,
ତୋଳିଗଲା "ପିରାମିଡ଼୍', "ତାଜ୍' ନିଜ ଦେଶେ ।
ବିଜୟ ନିଶାଣ ହାତେ
ବୁଲିଛି ସେ ବିଶ୍ୱ ସାଥେ,
ଭଜିଛି ବିଶ୍ରାମ ବୀର କରମର ଶେଷେ ।
(୫) ଉଠାଅନା, ତାକୁ ରୋଳେ
ଶୋଇଛି ସେ ମାଆ କୋଳେ,
ଶାନ୍ତି ଏବେ ଲୋଡ଼ା ତା'ର ହୋଇଛି ଜୀବନେ,
ନିଦ୍ରା ଅନ୍ତେ ଆର୍ଯ୍ୟବର
ତୋଳିବ ତା' ମଧୁ ସ୍ୱର,
ବଜାଇବ ଶତ ଭେରୀ ଭୁବନେ ଭୁବନେ ।
(୬) ଆଜି ହେ ପଥିକ ! ତୁମେ
ଯାଉଛ ବିଶ୍ରାମ ଭୂମେ
ଦେଇଆସ ଖାଲି ପ୍ରାଣ-ପୀରତି ଚନ୍ଦନ,
ସିକ୍ତ କରି ଶଯ୍ୟା ତଳ
ନ ଢାଳିବ ଅଶ୍ରୁଜଳ,
ମନେ ରଖ, ଭୀଷ୍ମର ଏ ଶରର ଶୟନ ।
(୭) ଆବେଗେ ଆଗ୍ରହେ ତାକୁ
ଉଠାଇଲ ଉଠିବାକୁ
ଉଠିଥାଏ, ଉଠିବ ସେ ନିଦ୍ରା ପରିହରି ।
ନିଜ ଦେଶ ମାଆ ଭାଇ
ତାଙ୍କରି ଅଭାବ ଚାହିଁ
ଉଠିବ, ଉଠିବ ପୁଣି ଉତକେଶର ହରି ।
(୮) ସେ ନୁହେଁ ବଧିର ଗିରି
ଦେଇପାରେ ହୃଦ ଚିରି,
୩୫୨ ଆମ ମଧୁସୂଦନ