ପୃଷ୍ଠା:Aama Madhusudan.pdf/୯୬

ବାସୁଦେବ ନାୟକଙ୍କ ଫଟୋଗ୍ରାଫିକ୍ ସ୍ମୃତିଚାରଣରୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ତାଙ୍କର ପୁତ୍ର ଗଣମାଧ୍ୟମ ବିଶେଷଜ୍ଞ ସାରଦା ପ୍ରସନ୍ନ ନାୟକ କହନ୍ତି
⁠“ମଧୁସୂଦନ ଦାସ ପ୍ରାତଃ ଭ୍ରମଣରେ ମହାନଦୀ କୂଳକୁ, ପୂର୍ବାହ୍ନରେ କୋର୍ଟକୁ ଆଉ ସାୟାହ୍ନରେ କଚେରି ବାହୁଡ଼ାଣି ପଥରେ କାଠଯୋଡ଼ି କୂଳ ଦେଇ ରାଜାବଗିଚା ଓ ରାଣୀହାଟ ଦେଇ ନିଜର କୋଠିକୁ ଚାଲିଚାଲି ହିଁ ଫେରନ୍ତି । ତାଙ୍କର ପଶ୍ଚାତରେ କିଛି ଦୂରରେ ଅନୁଧାବନ କରୁଥାଏ ଘୋଡ଼ାଟଣା ଫିଟନ ଗଡ଼ି । ବେଳେବେଳେ ପଥ ମଧ୍ୟରେ ନିକଟସ୍ଥ ବସ୍ତିମାନଙ୍କୁ ଯାଇ ତାରକସି ଶିଳ୍ପୀ ତଥା ଅନ୍ୟ କାରିଗରଙ୍କର ଅଭିଜ୍ଞ ନିପୁଣତାରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅତ୍ୟନ୍ତ କଳା ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ବଳିତ ବସ୍ତୁମାନଙ୍କର ପରୀକ୍ଷାନୀରିକ୍ଷା କରୁଥିଲେ । ତାଙ୍କର ନିତିଦିନିଆ ଏହି ଦିନଚର୍ଯ୍ୟାର ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ଯାତ୍ରା ପଥରେ ସେ ସହରୀ ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କୁ ନିରାପଦ ଦୂରତ୍ବରେ ରଖିଥାନ୍ତି, ଆଉ ତାଙ୍କର ଅନୁସନ୍ଧିସୁ ଆଖି ଖୋଜିବୁଲୁଥାଏ ଗୋଟିଏ ଗହଣଶୀଳ ନିସ ଦରିଦ ବ୍ୟକ୍ତିଟିଏ ପାଇବାପାଇଁ । କିଛିକ୍ଷଣ ପରେ ରାସ୍ତାଧାରରେ ଚାଲୁଥିବା ଏହିଭଳି ଜଣେ ଶିପ୍ସିତ ବ୍ୟକ୍ତିଟିଏ ପାଇଗଲେ, ତା' ନିକଟକୁ ଚାଲିଯାଆନ୍ତି । ଆଉ ତା’ ପିଠିରେ କିଞ୍ଚିତ୍ ସ୍ପର୍ଶକରି ଅଥବା ଥାପୁଡ଼େଇ ଦେଇ ଦ୍ରତ ପଦପାତରେ ଆଗକୁ ଚାଲିଆସି ତାକୁ ଆନ୍ତରିକ ସମ୍ଭାଷଣ ଜଣାଇ ସ୍ବାଗତ କରନ୍ତି । ଅବସ୍ଥା ଭେଦରେ ନମସ୍କାର ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରରେ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଠାରୁ ନିର୍ମଳ ଭାବବିନିମୟର ଇସାରା ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ଉଭୟଙ୍କର ଚକ୍ଷୁର ମିଳନ ହୋଇଥାଏ । ହଁ, ସେ ଯେ ନିଜର ବାଞ୍ଚିତ ବ୍ୟକ୍ତିଟିଏ ପାଇଗଲେ । ଏଣିକି ଛନ୍ଦରେ ନିଜର ବାହୁଟିକୁ ସମବେଦନା ଆଉ ସହୃଦୟତାର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତିରେ, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଠାରେ ବେଢ଼େଇ ଦିଅନ୍ତି । ସେହିପରି ମୁଦ୍ରାରେ ନିଜସ୍ ଦୁନିଆର କଥୋପକଥନ ଓ ବାର୍ତ୍ତାଳାପରେ ଉଭୟ ଚାଲିଥାଆନ୍ତି ଆଗକୁ ନିରୋଳା ପଥରେ । ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଟିର ଜୀବନର ସମସ୍ୟା ସଂପର୍କରେ ସେ ନିବିଡ଼ ଭାବେ ପରିଚିତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ପଥ ସରିବା ପୂର୍ବରୁ ଉଭୟେ ଉଭୟଙ୍କଠାରୁ ବିଦାୟ ନିଅନ୍ତି ପୁଣି ବାରମ୍ବାର ମିଳିତ ହେବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ନେଇ । ଅତି ଅଭୁତ ଭାବେ ଏହା ମିଳିଯାଉଥିଲା ଗୋପୀନାଥ ମହାନ୍ତିଙ୍କର ପ୍ରଣପର୍ଶୀ ଆଦିବାସୀମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଳିତ ହେବା ପ୍ରକ୍ରିୟା ସହିତ ।)
⁠ଏହା କଣ ଆପଣଙ୍କୁ ଅବିଶ୍ୱାସବୋଧ ହେଉଛି ? କେବେ ନୁହେଁ । ତାହାର ପ୍ରମାଣସିଦ୍ଧ ବକ୍ତବ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ପ୍ରସିଦ୍ଧ ନାଟ୍ୟକାର ରାମଶଙ୍କର ରାୟ ୩୦.୧.୧୯୦୪ରେ ମଧୁବାବୁଙ୍କ ଏକ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧନା ପ୍ରଦାନ ଉତ୍ସବରେ ସେ କହିଲେ - "ମଧୁବାବୁ ରାମ ସାହୁ ବା ଶ୍ୟାମଭୋଇ କଥା କହିଲେ କେବଳ ଶୁଣନ୍ତି ନାହିଁ, ବାଟରେ ଚାଲି ଯାଉଥିଲେ ‘ବାୟା’ ସହିତ ସୁଦ୍ଧା କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି । ଦେଶପ୍ରାଣ ମଧୁସୂଦନ ଗ୍ରଛରେ ଆହୁରି ଚମକପ୍ରଦ ତଥ୍ୟ ସମ୍ଭାର ସନ୍ନିବେଶିତ ହୋଇଛି । ସେଥିରେ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି ଯେ "ମଧୁବାବୁ ମାନସିକ ଯତ୍ରଣାଗ୍ରସ୍ତ ପାଗଳମାନଙ୍କ ପାଖରେ ବସି ସହୃଦୟ ଆନ୍ତରିକ ଭାବବିନିମୟରେ ବହୁ ସମୟ କେବଳ ବିତାଇ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ, ସେହିମାନଙ୍କ ଚିକିତ୍ସାର ଭାର ବହନକରି ନିୟମିତ ଅର୍ଥ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି । ସେହିଭଳି ଅସହାୟ ଭିକାରିମାନେ ତାଙ୍କର କରୁଣା ପାତ୍ର ଥିଲେ । କଟକର ପ୍ରଥମ ମହିଳା ଚିକିତ୍ସାଳୟ ଲେଡ଼ି ଟମ୍‌ସନ୍

ଆମ ମଧୁସୂଦନ ୯୨