ସୁଲକ୍ଷଣା । ରଜାରୁ କାଲ ହେଲା ।। ସବୁ ଚର ଦୂର କରି ନାଗର | ସ୍ଫୁରଷୁଭ ଦୂର କଲ ସହର । ୭ । ସ୍ଵରଚନା ଚରୁଷଷ୍ଟି ବଧାନ ! ସମ୍ଭୋଟରେ ଅମ୍ଭେ ବନ୍ଧମନ ।୮। ସୁରଇନ ସମ୍ପଦ ତୁଚ୍ଛ ମଣି । ସୁଧ ସ୍ୱାଦୁକୁ ଲେଖରେ ନ ଖଣି । ୫୩ପର ଋଣେ ନ୍ର ଉକଳ୍ପ ! ସୁରଈ ସେ ଶିତା ପିଲ ଉଠିଣ ୧୪ତ । ସଜାଡ଼ର ୩ ଟାରେ ସୁମରି । । ସୁର ଦିନ ବୋଲଣ୍ଡ ମୋ ରମ୍ଭୋରୁ । ଶ୍ରମ କେତେବେଲକୁ ଏତେ କରୁ ଶୁଣି ଲକେ ଅଧେମୁଖୀ ରମଣୀ । ସ୍ନେହେ କାନ୍ତ ଶୁଆ ଉରେ ଅଣି । ସେହି କାଲେ ପ୍ରକ୍ତ ହେଲ ଅସି । ଶଶୀ ସଙ୍ଗରେ ଅପ ତାର ରଛି ।! ସୁକୁମାର ଜାଣିଲ ରଖି ଶେଷ । ସୁକ୍ଷ୍ମ ମୁକୁଭ ଶୀତଳ ପ୍ରକାଶ ।୫। ସୟ କେ ପ୍ରବେଶ ସଖିମେଲେ । ସେବେ ସାମନ୍ତସିଂହାର ଜଣିଲେ ।
୮ ନ ସ୍ଥାନ । ରସ୍ତ ଆହାରୀ । ସମ୍ମି ପାଶେ ମିଳ ସୁଲକ୍ଷଣା। ବାଳ କହଲ ସକଲ ଚରିତ । ଶୁଣି କେ ହରଷ ହୋଇଲ୍ ପୁରସ ମାନସେ କାହାର ହୃଦ୍ ! ଶଙ୍କାରେ । ସ୍ଖଳନ ନେ ବୋଲେ କାହାଲୁ । ସୁଲକ୍ଷଣ ଶିଶଲ୍ୟୁନ ଆଜିଭ ହୋଇଗ ଏ ସୋମ ବଂଶକୁ | ୧ | ଶଙ୍କାରେ କେଉଁ ମୁଦୁଲା କହଲ ସ୍କୁଲକ୍ଷଣ ମାତା ଅଗରେ । ପୁଣି ସେ ଅଭି ବସ୍ତୁ ହୋଇ ଜଣାଇଲେ ନୃପତି ଶ୍ରୀଷ୍ମମୁରେ । ଶ୍ରବଣେ । ସର୍ବୋଧ ଅଛି ନୃପବର ।- ୱି ରିଲ ନାହିଁ ଦବେକ ନାକେ ପଗି ଭାଆଁକୁ ଉଠେ ଯେହ୍ନେ ଗର୍ଭ ।୨ ସମ୍ଭରେ ମିଲ ସୈନ୍ୟ ସେମ ସୋଦର ଡକାଇ ଆଣି ଦେଲ ଗ୍ୟା । ଦନବଣରୁ ଜଲଙ୍କ ସ୍କୁଲକ୍ଷଣା କନ୍ୟା ଜଗର ଉଦୟ୍ । ଵିହରେ । ସେପୁର ତୁମ୍ଭେ ବେନିକର । ସରଜ େଇ କେ ଅଛୁ ତାକୁ ଯାଇ ବହନ କରି ଆଣ ଧରି । ୩ ।
