ପୃଷ୍ଠା:Typical selections from Oriya literature.pdf/୫୧୧

୪୭୩

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ-ପରିଚୟ

ପୂର୍ବେ ମୁଁ ଶୁଣିଥିଲି, ବଡ଼ ଧାର୍ମିକ ବୋଲି, ଏବେ ଦେଖିଲି ବଡ଼ମନ୍ଦ ।
ଏଡ଼େ ପ୍ରାକର୍ମ ଯେବେ, ବହିଛ ଭୁଜଦଣ୍ତେ, କିପାଁ ହାରିଲା ଦଶକନ୍ଧ ।
ରାମ ବୋଲନ୍ତି ସ‌ତୀ, ମୋର ଦୋଷ ନାହିଁଟି, ତାଙ୍କ ଅଧର୍ମେ ସେହି ମଲେ ।
ଜ୍ୟେଷ୍ଠଭାଇ ହୋଇଣ କନିଷ୍ଠ ଭାରିଯାକୁ, ବଳତକାରରେ ହରିଲେ ଗୋ ।
ମହାସ‌ତୀ । ଆଜ ମୁଁ ଫେଡ଼ିବି ଦୁର୍ଗତି ।
ଅଉଷଧି ଦେଇଣ, ରଖିବି ତାର ପ୍ରାଣ, ଜିଆଇ ଦେବି ତୁମ୍ଭ ପ‌ତି ।
ତାରା ରାମର ବାଣୀ, ଶୁଣି ସେ କପିମଣି, ସଚେତ ହୋଇ ଉଠି ବସି ।
ରାମ ମୁଖକୁ ଚାହିଁ, କ‌ହିଇ ବିକଳାଇ, ଶୁଣ ଧାର୍ମିକ ରଘୁବଂଶି ହେ ।
ରଘୁନାଥ । ଆଜ ମୁଁ ହୋଇଲି କୃତାର୍ଥ ।
ଧିକ ଧିକ ହେ ପଣ, ଧିକ ହେ ରଘୁରାଣ, ଧିକ ଏ କୋଦଣ୍ତ ଭାରତ ।
ଏତେ ବୋଲିଣ ବାଳୀ, ପଡ଼ିଲା ମହୀସ୍ଥଳୀ, ଅନ୍ତରୀକ୍ଷରେ ପ୍ରାଣ ଗଲା ।
ବୋଲଇ ବିଶି ଶୁଣ, ଦେଖ ବାଳି ମରଣ, ବୈକୁଣ୍ଠ ପୁରରେ ମିଳିଲା ।
ରଘୁନାଥ । ଆଜ ମୁଁ ହୋଇଲି କୃତାର୍ଥ ।
ଧିକ ଧିକ ଇତ୍ୟାଦି

ପଞ୍ଚବିଂଶ ଛାନ୍ଦ
ରାଗ-ଗଡ଼ମାଳିଆ ବୃତ୍ତ

ଉଭା ଯୂଥପ‌ତି ଗଣ । ନାମ ଧରି ଧରି ଚିହ୍ନାଇ ଦ୍ୟନ୍ତି ଯେ ।
ରାମଙ୍କୁ ତାରାରମଣ । ଦେଖ ଦେବ ହେ ।
ଅଙ୍ଗଦ ହ‌ନୁ ସୁଷେଣ । ଗଜ ଜାମ୍ବବନ୍ତ କେଶରୀ ବୀର ହେ ।
ଭୀମ‌ଯାନିର ରମଣ । ଦେଖ ଦେବ ହେ ।
ପଞ୍ଚବିଂଶ ସେନା ଏହି । ଏହାଙ୍କ ସଙ୍ଗେ କୋଟି କୋଟି କପି ହେ ।
କଳନା ହେବାକୁ ନାହିଁ । ଦେଖ ଦେବ ହେ ।
ବିନୋଦ ସେନାକୁ ରାଇ । ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ କପିକୁଳର ସାଇଁ ଯେ ।
ପୂର୍ବଦିଗେ ଖୋଜ ଯାଇଁ । କି ମୋ ବନ୍ଧୁ ହେ ।
ଜନ‌କରାଜା ଦୁଲଣୀ । ବାରତା ମାସକେ ନ ଦେଲେ ଆଣି ଯେ ।
ପକାଇବି ଶିର ହାଣି । କି ମୋ ବନ୍ଧୁ ହେ ।
ଗବୟ, ଗବାକ୍ଷ, ଗଜ । ଦୁର୍ବିନ୍ଦ, ତାର, ନଳ, ନୀଳ, ସୁଷେଣ ଯେ ।
ହ‌ନୂମତ ଯୁବରାଜ । କି ମୋ ବନ୍ଧୁ ହେ ।
ଜାମ୍ବବ ଗନ୍ଧମାଦନ । ବୋଲେ କପିରାଜ ତୁମ୍ଭେ ସେ ବେଗେ ହେ ।
ଦକ୍ଷିଣେ ଯାଅ ବ‌ହ‌ନ । କି ମୋ ବନ୍ଧୁ ହେ ।