ମଥୁରା ମଙ୍ଗଳ/କହୁଛନ୍ତି ଗୋପୀ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ
ପଞ୍ଚମ ଛାନ୍ଦ
ରାଗ ମଧୁପ ଚଉତିଶା ବୃତ୍ତେ
ଗୋପୀମାନଙ୍କ ବିଳାପ
କହୁଛନ୍ତି ଗୋପୀ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ । ଚାହିଁ ଶ୍ରୀମୁଖ ଅରବିନ୍ଦକୁ ॥
ମଥୁରା ଗଲେ ଅକ୍ରୁର ସଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗେ ଗୋପୀମାନଙ୍କୁ ଦେବ କାହାକୁ ହେ । ମୋହନ ॥
ତୁମ୍ଭ ପଛେ ପଛେ ଜୀବ ଯିବ । କାହାପାଇଁ ଏ ପିଣ୍ଡରେ ଥିବ ॥
ଯାହା ବାହା ସାହା ପାଇ ବଞ୍ଚିଥିଲୁ ସେହୁ ଯେବେ କଂସପୁର ଯିବ ହେ । ମୋହନ ॥
ବିଷ ଦେଇ ନାଶ କରି ଯାଅ । ନିର୍ଜ୍ଜଞାଳେ ମଧୁପୁରେ ଥାଅ ॥
ତିଳେ ଅନ୍ତର ହୋଇଲେ ମରୁଥାଉଁ ଏବେ ଦୁଇ ଚାରିଦିନ କହ ହେ । ମୋହନ ॥
ଯେତେବେଳେ ଯାଅ ବୃନ୍ଦାବନେ । ସଙ୍ଗେ ଗୋପାଳ ବାଳକ ମାନେ ॥
ବଛା ଛରାଇ ବାହୁଡ଼ି ଆସିବାକୁ ପଥ ଚାହୁଁ ଥାଉଁ ଗୋପୀମାନେ ହେ । ମୋହନ ॥
ଗୋପେ ପଶ ଆସି ଯେତେବେଳେ । ପ୍ରାଣ ପଶଇ ହୃଦୟସ୍ଥଳେ ॥
ଚନ୍ଦ୍ର ଦେଖି ଯେହ୍ନେ କୁମୁଦବିପିନ ମହାଆନଦେ ଫୁଟଇ ଜଳେ ହେ । ମୋହନ ॥
ରବି ଦେଖି ଯେହ୍ନେ ଅରବିନ୍ଦ । ଚକ୍ଷୁ ପାଇଲେ ଯେସନେ ଅନ୍ଧ ॥
ଚିରକାଳଦୁଃଖି ରତନ ଲିଭିଲେ ଯେହ୍ନେ ହୁଅଇ ସେହୁ ଆନନ୍ଦ ହେ । ମୋହନ ॥
ନବଲାବଣ୍ୟ ବାରିଦତନୁ । ଦେଖି ଦୁଃଖ ଦୂର କରୁଁ ମନୁ ॥
ଜୀବନଜଡୋଳା ଦେଖିଲେ କି ଡୋଳା କେବେ ପାସୋରି ପାରିବ ନୁହେ ହେ । ମୋହନ ॥
କର୍ଣ୍ଣ ଡେରି ଶୁଣୁଥାଉଁ ବଂଶୀ । କାମକାଣ୍ଡେ ହେଉଥାଉଁ ଧ୍ବଂସି ॥
ଏବେ ସେମାନେ ଆଝୁଁଶୂନ୍ୟ ହୋଇବ କି କରିବୁଁ ବୃନ୍ଦାବନ ବାସୀ ହେ । ମୋହନ ॥
ଇନ୍ଦ୍ର ବିବାଦୁଁ କେହୁ ରଖିବ । ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ କେ କରେ ଟେକିବ ॥
ଷଣ୍ଢ ଶକଟ ତୃଣ ବକ ନିବାରି ବନଅନଳୁଁ କେହୁ ତାରିବ ହେ । ମୋହନ ॥
ନନ୍ଦରାଣୀ ବାନ୍ଧିବ କାହାକୁ । ଜଳୁଁକେ ଆଣି ଦେବ ନନ୍ଦକୁ ॥
କାଳୀଫଣାରେ କେହୁ ନୃତ୍ୟ କରିବ କେହୁ ତାରିବ ମଣିଚୂଡ଼କୁ ହେ । ମୋହନ ॥
ବାଟ ଜଗି କେ ମାଗିବ ଘାଟ । ତାଳି ଦେଲେ କେ କରିବ ନାଟ ॥
କେହୁ ଲବଣି ଚୋରି କରି ଖାଇଲେ ରାଣୀ କାହାକୁ ପିଟିବ ଛାଟ ହେ । ମୋହନ ॥
ନିଶାକାଳେ କେ ବାଇବ ବଂଶୀ । ବନେ ନେବ ଗୋପଶୁଭ୍ରକେଶୀ ॥
କାହା ସଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗେ ରାସମଣ୍ଡଳରେ ପୁହାଇବୁଁ ଆମ୍ଭେ ସୁଖେ ନିଶି ହେ । ମୋହନ ॥
କାହାଚୁଳରେ ଖଞିବୁଁ କିଆ । କାହା ହିଆରେ ଭିଡ଼ିବୁ ହିଆ ॥
କାହା ଛାମୁରେ ଆମ୍ଭେ ଲାଜ ବିହିଣ ଅନାଇଁ ଯେ ହୋଇବୁଁତ ଠିଆ ହେ । ମୋହନ ॥
କାହା ନାମେ ଗାଉଥିବୁଁ ଗୀତ । କାହା ସଙ୍ଗେରେ ଖେଳିବୁଁଜୃତ ॥
କାହାକୁ ଦ୍ବାରବନ୍ଧ ଧରି ଅଳପ ହସି କହିବୁଁ କହତ ସତ ହେ । ମୋହନ ॥
କେହୁ ନେତ୍ରପ୍ରାନ୍ତେ ଠାରୁଥିବ । ନିଧୁବନକୁ କଢ଼ାଇ ନେବ ॥
ଶଶିଖଣ୍ଡ ଗଣ୍ଡଦେଶରେ ଆମ୍ଭର କେହୁ ପୁଣ ପୁଣତ ଚୁମ୍ବିବ ହେ ମୋହନ ॥
ଭୂତ ଛଡ଼ାଇବ କେ ରାଧାକୁ । କେହୁ ହରିବ ଦୁଃଖବାଧାକୁ ॥
କେହୁଁ ବୃନ୍ଦାବତୀ ସଙ୍ଗେ ବିହରିବ ବୃନ୍ଦାବନେ ଖୋଜିବୁଁ କାହାକୁ ହେ । ମୋହନ ॥
କେଳିକଦମ୍ବ କହି ବଞ୍ଚିବ । ତୁମ୍ଭ ବିଚ୍ଛେଦେ ପ୍ରାଣ ମୁଞ୍ଚିବ ॥
ଯମଭଗିନୀ ଯମୁନା ଆଜିଠାରୁ କୃଶ ହୋଇ ସେ ଦୂରେ ଘୁଞ୍ଚିବ ହେ । ମୋହନ ॥
ଖଗ ମୃଗ ମହୀରୁହମାନେ । ପ୍ରାଣ ହାରିବେ ତୁମ୍ଭ ବିହୁନେ ॥
ଗୋପଭୁବନ ଅସୁନ୍ଦର ଦିଶିବ କାନ୍ତ ନ ଥିଲେ ନାରୀ ଯେସନେ ହେ । ମୋହନ ॥
ତାପୀ ହୋଇବୁଁ ସକଳ ଭୀରୁ । ଦିନୁ ଦିନୁ ଚିନ୍ତା ହେବ ଗୁରୁ ॥
ଶାନ୍ତିପୀରତିକି ବାଡ଼ ହେଲା କଂସଦୂତ ଏମନ୍ତ ମନେ ବିଚାରୁଁ ହେ । ମୋହନ ॥
କାହାସଙ୍ଗରେ ଫଗୁ ଖେଳିବୁଁ । କାହା କଥାକୁ କର୍ଣ୍ଣ ଡ଼ରିବୁଁ ॥
କାହାପାଇଁ ରତ୍ନପଲଙ୍କ ପକାଇ ଆସିବାକୁ ଚାହିଁ ବସିଥିବୁଁ ହେ । ମୋହନ ॥
କାହା ମୁଖରେ ଦେବୁଁତାମ୍ବୁଳ । କାହା ନୟନେ ଦେବୁଁ କଜ୍ଜ୍ୱଳ ॥
କାହାରି ରୁଚିର ଚିକୁରକୁ ବେଣୀ କରି ସାଜିବୁଁ ଚୂର୍ଣ୍ଣକୁନ୍ତଳ ହେ । ମୋହନ ॥
ତୁଳ୍ପ ବୟସ ବାଳକ ମେଳେ । ଖେଳୁଥାଅ ଯେ ଯମୁନାକୂଳେ ॥
କାହାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଗୋପଗୋଈ ଜଳ ନିମିତ୍ତ ଚଳିବୁଁ ମେଳେ ହେ । ମୋହନ ॥
କଥା ନ କହ କାହିଁକି ହରି । ଅକ୍ରୁର କି ବଳେ ନେବ ଧରି ॥
ଘେନିବୁଁ ଜୀବନ ଭାଙ୍ଗିବୁଁ ତା ଯାନ କଥା ରହିଥାଉ ତିନିପୁରୀ ହେ । ମୋହନ ॥
ଶୁଣି ବୋଲନ୍ତି ଗୋକୁଳ ବନ୍ଧୁ । ଦୁଃଖ ନ କର ଗୋ ବ୍ରଜବଧୁ ॥
ତୁମ୍ଭ ପ୍ରସାଦେ ଯାତ୍ରା ଦେଖି ଆସିବୁଁ ହରି ରଖିବେ ସର୍ବ ଆପଦୁଁ ଗୋ । ଗୋପୀଏ ॥
ନନ୍ଦରାଣୀ କରନ୍ତି ରୋଦନ । କୋଳେ ଧରିଣ ନିଜ ନନ୍ଦନ ॥
ଚରଣ ଧରି ଭକ୍ତିଦାସ କାନ୍ଦଇ ବେଢ଼ି କାନ୍ଦନ୍ତି ସକଳ ଜନ ସେ । ମୋହନ ॥