48 . ଅଷ୍ଟଚତ୍ୱାରିଂଶତ ବୋଲି
ଅଷ୍ଟଚତ୍ୱାରିଂଶତ୍ ବୋଲି
ତୁମ୍ଭେ ଯେବେ ସାହୁ ମୁଁ ଅଟେ ଖାତକ ପାରିକର କେଉଁ ରୂପେ,
ବ୍ରହ୍ମସ୍ୱର କଥା ବ୍ରହ୍ମଶର ଅଟେ ମଗ୍ନ ହେବି ବୋଲି ପାପେ ।
ଗଳାରେ ବସନ ଦନ୍ତରେ ତିରଣ ପାଦ ଧରି କହୁଅଛି,
ଶ୍ରୀଗୁରୁ କୋପକୁ ବଡ଼ ଭୟ ମୋର ବାରମ୍ବାର ଜଣାଉଛି ।
ନୋହିଲେ ପ୍ରସନ୍ନ କି ପାଇବି ଧନ ହେବି ଦରିଦ୍ର ଅବସ୍ଥା,
ଅଣହେଳା କଲେ ଝୁଙ୍କି ମୁଁ ପଡ଼ିବି ଆଗୁ ରଖୁଅଛି କଥା ।
କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଋଣଠାରୁ ମୋତେ ପାରି କର ଗୁରୁସ୍ୱାମୀ,
ଅନ୍ତର୍ଗତ କଥା ଜାଣୁଥିବ ମୋର ଅଣାକାର ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ।
ବହୁତ ଅବସ୍ଥା ହୋଇଲାଣି ମୋତେ କି କରିବି ଗୁରୁ କହ,
କି ପ୍ରକାରେ ମୋତେ ନିଆରା କରିଛ ତାତପରିଯରେ ଥୁଅ ।
ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନ କହି କାହାକୁ କହିବି କେ ବୁଝିବ ମୋର ଦୁଃଖ,
ଦୁଃଖୀଜନ ବନ୍ଧୁ ଅଟ ପରା ତୁମ୍ଭେ କୃପା କରି ମୋତେ ରଖ ।
କା ଆଗେ କହିଲେ କେହୁ ସେ ବୁଝିବ ଶୁଣିବ ମୋର ଗୁହାରି,
କେହି ନ ଦିଶନ୍ତି ତୁମ୍ଭେ ତ ଦିଶୁଛ ଅରୂପ ଶୂନ୍ୟବେହାରୀ ।
ଗୁରୁ ଆଗେ ଶିଷ୍ୟ ନ କହିବ ଯେବେ କାହୁଁ ପାଇବ ସୁବୁଦ୍ଧି,
ସୁଦୟାରେ ଗୁରୁ ସାଗର ଅଟନ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ କରୁଣାନିଧି ।
ହାନି ଲାଭ ହେଲେ ନ କହିବ ଯେବେ କେମନ୍ତେ ବଞ୍ଚିବ ଦିନ,
ଗୁରୁ ତ ମୋହର ସକଳ କାରେଣି ଦରିଦ୍ର ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଧନ ।
ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ ରକ୍ଷା କେହି ନ ଅଟନ୍ତି ଏକା ଗୁରୁଦେବ ବିନୁ,
ମେଦିନୀରେ ଥାଇ ସକଳ ଜାଣୁଛି ଜନ୍ମ ହେଲି ଯେତେଦିନୁ ।
ଦୁଲଭ ଜନମ ସୁଲଭ କରମ ଦେଉଥିବ ଯୁଗେ ଯୁଗେ,
ବାହ୍ୟ ଅନ୍ତରେ ପରାପର ନ କରି ରଖିଥିବ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ।
ପାଦପଦ୍ମେ ମୋତେ ଦୋଷୀ ନ କରିବ କ୍ଷମା କରିଥିବ ଚିତ୍ତେ,
ନିର୍ମାଲ୍ୟକୁ ତୋର ଅନୁସରି ଅଛି ଦୟା ଥିବ ଅନ୍ତର୍ଗତେ ।
ସତ୍ୟଧି ପୁରୁଷ ଭଗତବିଶ୍ୱାସ ମହାଶୂନ୍ୟେ ତୁମ୍ଭ ବାସ,
ଅରୂପ ବୋଲନ୍ତେ ଆଶା କରିଅଛି ଅରୂପ ଶୂନ୍ୟ ଆକାଶ ।
ସର୍ବଠାରେ ଥାଅ ଉତ୍ତର ନ ଦିଅ ବଡ଼ ଅସମ୍ଭବ କଥା,
ଚିହ୍ନିବ ବୋଇଲେ ଚିହ୍ନା ହିଁ ନ ଦିଅ ଛେଚି ହେଉଥିଲେ ମଥା ।
ଆୟରେ ଆନନ୍ଦ ବ୍ୟୟରେ ଆନନ୍ଦ ବେନିଠାରେ ସମାସମ,
ତେଣୁକରି ପ୍ରଭୁ ଶକତି ବହିଲ ଅଲେଖ ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ।
ବ୍ରହ୍ମ ବ୍ରହ୍ମ ବୋଲି ଡାକ ପାରୁଅଛି କଣ୍ଠ ଯାଉଅଛି ଶୁଖି,
ଗୁରୁ ମୋତେ ସଦା ସର୍ବଦା ଦେଖୁଛ ଶୂନ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ହୋଇ ସାକ୍ଷୀ ।
ବାରେ ହେଲେ ଘେନ ଏ ମୋର ବିନତି ନ କର ମୋତେ ନିରାଶ,
ଦୋଷ ଅପରାଧ କ୍ଷମା କରି ଗୁରୁ ଯୁଗେ ଯୁଗେ କର ଦାସ ।
ଅନାଦର କରି ଫୋପାଡ଼ି ନ ଦିଅ ଦୟା କର ଶୂନ୍ୟବାସୀ,
କଳିଯୁଗେ ମୁହିଁ କଷଣ ପାଉଛି ତ୍ରିପୁର ମଧ୍ୟରେ ଆସି ।
କାହିଁ ମୁଁ ପଡ଼ିଲି କେଉଁ ପଥେ ଯିବି କହିଦିଅ ସ୍ୱାମୀ ବାଟ,
ଯହିଁ ଅନାଇଲେ ତହିଁ ପଶୁଛନ୍ତି କଳି ପୁରୁଷରେ ଥାଟ ।
ନିଶି ଦିବସରେ ଭାଳେଣି ପଡ଼ିଛି ମାୟା ସଂସାରକୁ ଚାହିଁ,
ଭଣେ ଭୀମ ହୀନ ପାମର ଅଜ୍ଞାନ ଗୁରୁ ପାଦେ ଚିତ୍ତ ଦେଇ ।