66 . ଛଷଠୀ ବୋଲି
ଛଷଠୀ ବୋଲି
ଯେଉଁ ଲୋକମାନେ ସଦା ସରବଦା ଏପରି ଲକ୍ଷଣେ ଥାନ୍ତି,
ସେହି ଲୋକମାନେ ପାପ ପୁଣ୍ୟ କଥା ନ ଜାଣିବା ପରା ହୋନ୍ତି ।
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀମାନେ ସତ୍ୟଧର୍ମ ଧରି ଗୁରୁସେବା କରୁଥା'ନ୍ତି,
ସେହି ଲୋକ ପରା ଅନ୍ୟାୟ ଆଚରି ଦାରୀ ଚୋରି କରି ଯା'ନ୍ତି ।
ଯାହାର ହୃଦୟେ ଶାନ୍ତିଶୀଳ ଦୟା କ୍ଷମା ଧର୍ମ ଥାଇ ମୁଖେ,
ସେମାନେ ପରା ଅକର୍ମ ଆଚରନ୍ତି ଅସତ୍ୟ କହନ୍ତି ମୁଖେ ।
ଯାହାର ଆଗରେ କୋଡ଼ିଏ ଜନମ ପାପ ଦୋଷମାନ ପୋଡ଼େ,
ଯାହାର ମୁଖେ ବ୍ରହ୍ମବାକ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ପାପ ପଙ୍କରେ କି ପଡ଼େ ।
କୋଟି ଜନ୍ମ ପାପ କୋଟି ଜନ୍ମ ଦୁଃଖ ଖଣ୍ଡନ କରଇ ଯେହୁ,
ଯାହାର ଆଜ୍ଞାରେ ପାପଭାରା ପୋଡ଼େ ଅକର୍ମ କରେ କି ସେହୁ ।
ଦୋଷ କରିଥିଲେ କ୍ଷମା ଯେହୁ କରେ ଯାର ବଚନେ ଉଧାର,
ପାପ ଦୋଷ ଯେହୁ ଛଡ଼ାଇ ପାରଇ ସେ କି କରେ ଅନ୍ୟାଚାର ।
ବେଦ ପୁରାଣେ ଯାକୁ ଭଲ ବୋଲନ୍ତି ସେ କି ଅସାରକୁ ଯାଏ,
ତ୍ରିପୁରେ ଯାକୁ ସାଧୁ ସାଧୁ ବୋଲନ୍ତି ନୀଚ ବୁଦ୍ଧିରେ କି ଥାଏ ।
ନର ଦେବ ଦୁଇ ଏକମେଳ ହୋଇ କରନ୍ତି ଯାହାକୁ ପୂଜା,
ସେ କି ଅଜ୍ଞାନରେ ଗ୍ରହଣ କରଇ ପରର ପୁତ୍ର ଭାରିଯା ।
ଧନ୍ୟ କଳିକାଳ ଧନ୍ୟ ତୋ ମହିମା ଧରି କରାଉଛି ଭୋଗ,
କଳିଯୁଗ ବୋଲି ପୁରାଣେ ରହିବ କାଳେ କାଳେ କଥା ଥିବ ।
ଧନ୍ୟ କାଳପୁର୍ଷ ପାପିଷ୍ଠ ମୂରତି ତ୍ରିଭୁବନୁ ଯା ଯା ଛାଡ଼ି,
ଏଡ଼େ ଦୁର୍ଦ୍ଦଣ୍ଡ ଅଟେ ପାପପୁରୁଷ ସତ୍ୟକୁ ଦେଇଛି ମାଡ଼ି ।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ କୃପାରେ ସହୁଛି ମୁଁ ନିନ୍ଦା ମୋର କିଛି ନାହିଁ ଦୋଷ,
ଆପଣା ବୁଦ୍ଧିରେ ଆପେ ପ୍ରାଣୀମାନେ ଇଚ୍ଛା ସୁଖେ ଯିବେ ନାଶ ।
ଧର୍ମ ଯେବେ ଥିବ ଅଧର୍ମିମାନଙ୍କୁ ତ୍ରିକାଳେ ହେଲେ ଦଣ୍ଡିବ,
ଆପଣା ପିଣ୍ଡ ପରାଣ ହତ ହୋଇ ନିଶ୍ଚୟେ କୁଳ ବୁଡ଼ିବ ।
ସତ୍ୟ ଯେବେ ଥିବ ଅସତଜନଙ୍କୁ ଅବଶ୍ୟ ମାରିବ ମାଡ଼,
ସାନ ବଡ଼ କେହୁ ଆଣ୍ଟି ନ ପାରନ୍ତି ତାହାକୁ ନୁହନ୍ତି ବଡ଼ ।
ଗୁରୁ ଯେବେ ଥିବେ ଗର୍ବିତା ଭାଙ୍ଗିବେ ଗାରିମା ଲୋକର ମତ,
ଆପଣା ପାପେ ଆପେ ଖରାପ ହେବେ କାଳବଳେ ଯିବେ ହତ ।
ପୁଣ୍ୟ ଯେବେ ଥିବ ପାତକୀ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ମିଳିବ ସଜା,
ଅନନ୍ତ କେଶରୀ ମହାବ୍ରହ୍ମଗୁରୁ ଯେଉଁ ଦିନ ହେବେ ରାଜା ।
ଦଇବ ଥିଲେ ଦୁଷ୍ଟଙ୍କୁ ବିନାଶିବ ଉଶ୍ୱାସ କରିବ ମହୀ,
ବ୍ରହ୍ମେ ଯେତେ ଲୋକ ଦୋଷୀ ହେଉଛନ୍ତି ଯୁଗ ଶେଷେ ଯିବେ ବହି ।
ପର୍ମେଶ୍ୱର ଥିଲେ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ବିହିବେ ଅନେକ ଦଶା,
କଳ୍ପଣାରୁ କାଳ ଶର ଜାତ ହେବ ତାହାଙ୍କ କହିଲା ଭାଷା ।
ଶୂନ୍ୟବାସୀ ଥିଲେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଧରି ବୁଝିବେ ସେ ଏକାବେଳେ,
କର୍ମେ ଯାହା ଥିବ ଗ୍ରାହିଯ୍ୟ ହୋଇବ ଆପଣା ଅର୍ଜିଲା ଫଳେ ।
ପାପ କରିଥିଲେ ପାପକୁ ଭୁଞ୍ଜିବେ ପୁଣ୍ୟ ଥିଲେ ପୁଣ୍ୟ ଭୋଗ,
ଚାରି ଦ୍ୱାରେ ବୁଝାମଣା ହେଲା ବେଳେ ଯାହା ସୁକୃତରେ ଥିବ ।
ସୁଜ୍ଞ ସାଧୁନରେ ନ ବୋଲିବ ମୋର ମନେ କଲା ବୋଲି ରୋଷ,
ଗୁରୁପାଦ ଧ୍ୟାୟି ଭଣେ ଭୀମ ଭୋଇ କିଛି ନାହିଁ ମୋର ଦୋଷ ।