91 . ଏକାନବେ ବୋଲି
ଏକାନବେ ବୋଲି
ବିଦ୍ୟାବନ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ବିଦ୍ୟାକୁ ସାଧନ କରୁଥାଉ ପଛେ ସେହି,
ଅଲେଖ ମହିମା ଭଜୁଥାଉ ନିତ୍ୟେ ଗୁରୁପାଦେ ଚିତ୍ତ ଦେଇ ।
ସକଳ ବିଷୟ କର୍ମ ଲାଗିଥାଉ ବିଦ୍ୟା କାହିଁକି ଛାଡ଼ିବ,
ସଦଗୁରୁ ପାଦେ ଚିତ୍ତ ରଖିଥିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ସେ ତରିଯିବ ।
ତପସ୍ୱୀ ପରାଣୀ ତପ କରୁ ପଛେ ଗୁରୁ ଧର୍ମ ଭଜୁଥାଉ,
ନାମ ନ ଭଜିଲେ ଏ ରବିତଳରେ ବାସ ନ ମିଳିବ ଆଉ ।
ଅନେକ କର୍ମରେ ଥାଉ ପଛେ ସେହୁ ଗୁରୁପାଦେ ରଖି ଚିତ୍ତ,
ସଦଗୁରୁ ପାଦେ ସେବା ରଖିଥିଲେ ମୋକ୍ଷ ହେବ ପରାପତ ।
ଦୟାବନ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ଦାନ ପୁଣ୍ୟ କରି ଅନ୍ନ ଜଳଛତ୍ର ଦେଉ,
ଅନେକ ଚିନ୍ତାରେ ଜାଣିଥାଉ ପଛେ ମହିମାକୁ ଭଜୁଥାଉ ।
ତେବେ ତାର କୀର୍ତ୍ତି ସୁଫଳ ହୋଇବ ନ ଯିବ ବିଅର୍ଥ ହୋଇ,
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛାମୁରେ ସେବା ଯୋଗାଇଲେ ମୁକତି ଲଭିବ ସେହି ।
ଧର୍ମବନ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ଧର୍ମ କରୁ ପଛେ ସକଳ ଜୀବକୁ ଚାହିଁ,
ମହିମା ଧର୍ମକୁ ଆଶ୍ରା କରିଥାଉ ଆତ୍ମା ପରେ ଦୟା ବହି ।
ତେବେ ସିନା ତାର କୀରତି ରହିବ ନ ଯିବ ବିଫଳ ହୋଇ,
ଗୁରୁ ଧର୍ମ ଯେବେ ଆଶ୍ରା କରିଥିବ ମୁକତି ପାଇବ ସେହି ।
ବ୍ୟାଧ ହୋଇ ଯେବେ ଜୀବମରା ବୃତ୍ତି ଜୀବ ବଧୁଥାଉ ପଛେ,
ଅଲେଖ ମହିମା ଭଜୁଥାଉ ଏକା ଦୃଢ଼ କରି ଥାଉ ନିଶ୍ଚେ ।
ତେବେ ସିନା ତାର ଜୀବ ବଧିବାର ଦୋଷରୁ ହୋଇବ ପାର,
ସଦଗୁରୁ ଯେବେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇବେ ନିଶ୍ଚେ ହୋଇବ ଉଧାର ।
ଧୀବର ହୋଇଣ ମୀନ ମାରୁ ପଛେ ମହିମାକୁ ଥାଉ ଧ୍ୟାୟି,
ତାହାର ବୃତ୍ତି ତାକୁ ଦିଆ ହୋଇଛି କେମନ୍ତେ ଛାଡ଼ିବ ସେହି ।
ଅନେକ ବିଷୟା କର୍ମରେ ଲାଗିବ ଗୁରୁସେବା କରୁଥାଉ,
ଗୁରୁ ଚରଣରେ ଚିତ୍ତ ରଖିଥିଲେ କିମ୍ପା ନ ତରିବ ସେହୁ ।
ମୋଚି ହୋଇ ଚର୍ମ କାଟୁଥାଉ ପଛେ ନାମରେ ଆଶ୍ରିତ ହେଉ,
ତାହାର ବୃତ୍ତି ସେ କେମନ୍ତ ଛାଡ଼ିବ ରୋଜଗାର କରୁଥାଉ ।
ଗୁରୁ ଧର୍ମେ ଯେବେ ତତ୍ତ୍ୱ କରିଥିବ ନିଶ୍ଚେଁ ଉଧାର ପାଇବ,
ଏ କଳିଯୁଗରୁ ପିଣ୍ଡପ୍ରାଣ ବଞ୍ଚି ରବିତଳରେ ରହିବ ।
ହାଡ଼ି ହୋଇ ଯେବ ଦାଣ୍ଡ ପହଁରଇ ବାଡ଼ିଘର ପଛେ ଖଟୁ,
ଗୁରୁ ପାଦତଳେ ଚିତ୍ତବୃତ୍ତି ରଖି ଦୃଢ଼ଚିତ୍ତେ ନାମ ରଟୁ ।
ତାହାର ବୃତ୍ତି ସେ ନ ରଖିବ ଯେବେ କେ କରିବ ସେହୁ କର୍ମ,
ମୁଖେ ଯେବେ ଗୁରୁ ନାମ ଜପୁଥିବ ଉଧାର କରିବେ ବ୍ରହ୍ମ ।
ଅଜ୍ଞାନୀ ଜନ ଯେବେ କିଛି ହିଁ ନଜାଣେ ଗୁରୁସେବା କରୁଥାଉ,
ଜ୍ଞାନ ଧ୍ୟାନ ଆଦି କିଛିହିଁ ନ ଜାଣୁ ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଶିରେ ବହୁ ।
ଦୟା ହେବ ଯେବେ ଅବଶ୍ୟ ତରିବ ଏଥିରେ ସଂଶୟ ନାହିଁ,
ଗୁରୁପାଦେ ଯେବେ ସ୍ନେହ ରଖିଥିବ ବ୍ରହ୍ମେ ଲୀନ ହେବ ସେହି ।
ଶୁଣ ସୁଜ୍ଞଜନେ ନାମର ମହିମା ନାମ ବିନୁ ନାହିଁ ଗତି,
ନାମରେ ଆତଯାତ ହେଉ ଅଛନ୍ତି ଚାରିଯୁଗେ ଏହି ପୃଥ୍ୱୀ ।
ନାମ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ଦେହ ଛାଡ଼ିଯିବ ଧରିଥାଅ ଦୃଢ଼ କରି,
ଗୁରୁ ପାଦ ଧ୍ୟାୟି ଭଣେ ଭୀମ ଭୋଇ ଦିବାନିଶି ଆଶ୍ରା କରି ।