ସୁଲକ୍ଷଣା । ଗମନା କରଣ କରି ଦରରେ । ସୁନ୍ଦରି । ଶୁଣିଏ ସ୍ତୂ ବଚନ କୁଶଳା । ସ୍କ ଇକ୍ଷଣେ ପ୍ରଶୀକାର ଅଣିଲା । ସାଉକାର ଜାଣି ରସିକ ହା ବନ୍ଧ ବୋଲି ଅଲିଖନ ଜିଲ୍ଲା ହୈ । ଟୁଜନେ । ୭ । ସେକ୍ଷଣେ ଭକ୍ଷଣେ ସୁଲକ୍ଷଣ କ୍ଷଣକାରୁ ପ ମୋହନ “ନିଦ୍ରା ଭଙ୍ଗିଗଲା । ସଜମଣି ପୁଣି ସେ ଚମକଳ୍ପ । ସୁର ରମଣୀମଣି କ୍ରମେ ଶୟନେ ଲେଲ ହେ । ସୁଜନେ । ଶ୍ରୀ ହସ୍ତକୁ ଉରଜ ମଧେ, ଭରି । ସଙ୍ଖୁଲଇ ସେ ପୁରୁଷକୁ ଟୋଗୁ ! ଶେଯ ଲେଉଥର ଜବର ଫିଇ ଖୋଳର ରସ ଅଦୃଶ ହେ । ସୁଜନେ । ୮। ସଭ ବି ସ୍ୱପନ ବୋଲି ସୁମରଇ କାମଗୁଭ୍ କ୍ରମେ ନ ଜାଣେ । ସ୍ନେହ ମୂର୍ତ୍ତି ଦକ୍ଷି ଅସେ ଇକ୍ଷଣେ । ସେ ଲୁଚିଛୁ ଏସ୍ ପଲାଇବ ଭବ ଲକ୍ଷଣ ବୁଜେ ଭକ୍ଷଣେ ହେ । ସୁଜନେ । ସେହି ହୃଦ ମଧ୍ୟରେ ଉଦେ ପୁଣି ; ସମ୍ବାଇଲ୍ କେଡ୍ ଗଲେ ଜରୁଣୀ । ସମସ୍ତ ରୁପେ ନ ପାଇ ଚେଈ ବାଲ୍ୟ ଭଲପର ହାହା ରଣି ସେ ! ସୁନ୍ଦରୀ । ୯ ୮ ଶାସ୍ତ୍ର ସିନ୍ଧୁ ବନ୍ଧୁ ଇନୁ ବଦନ କୁ ହରେ ଦେଖାଇ ଲୁଇଲ । § ବାବର୍ଗ ଚକୋର ନ ତୋଷିଲ ! ସୁଝିବାକୁ ନେର୍ଣ ବି ପଟ୍ଟ ନେବା ପାଇଁ ଆସିଥୁଲ ହେ । ସୁନ୍ଦର । ସଂସାରରେ ଯେ ଯାହାକୁ ବିଶାଇ । ସେ ତାହାକୁ କେହି ଝୁଣି ଛାଡ଼ର। ସେବକ୍ସ ନ ଉକଲେ ପ୍ରତି ଦଣ୍ଡର ଅପଣାର ହେବା ପାଇଁ ସେ । ସୁନ୍ଦର । ୧ ° } ବଣି ବଖିଶ୍ରେଣୀ ଜେମାମଣି ଶୌକବାଣୀ ଚନ୍ଦ୍ରା ଭଜ ଉଠିଲେ । ସଭ୍ୟସ୍ତ କେ ଏ କି ଝାଭ ପୁଛିଲେ । ସଖି ଜନ ଆନ ସଙ୍ଗେ ନାହିଁ କାହିଁ ପାଇଁ ସବୁ ଶୋକ ଜଲେ ଖୋ । ସୁନ୍ଦର । ୫. ୪ ହେଲେ ହେବଧି ଏ ଦୁର୍ଘ । ସବୁ ମଈକୁ ଚାଣିଲେš œଧ । ସଂକ୍ଷେପି କହ ଏ କି -ଚରିତ ହିତ ଝଗିଠାରେ କି କପ ରେ । ସୁନଘ । ୧୯ । ସଜନ ବଡ଼ନେ ରଜନୀଶମୁଖୀ କହେ ମୁଁ ବଡ଼ ସ୍ଵହୀନ । ଶୋର ସ୍କଟ ଗୁଣ ସଦନ । ଶନେ ମୋର ଏକ୍ଷଣି ହସିଥିଲେ
