ସୁଲକ୍ଷଣ |
ସୀତା ହରଲ ଅସୁର ଗ୍ରାମ, ଦଶଗିର ରୁହ ରଖିଲେ ଗୁମାନ ମାନ । ସମ୍ପର୍କ ଦେଖି ଦେଖି ହରଲ ମୋ ପାଶୁ ନ ଦେଲ କ୍ଲବ୍- ବଦାନ ଦାନ । ଗୁଣି ଯଦୁ କରମାନେ ହସିଲେଭ ମାନେ ଏ ପ୍ରାର୍ଥୀ ରଜ ଭବ ଯିବ । ଏହୀ ସନ୍ଥ ନ ଗଳ୍ପ କାହିଁ କି ରହବ ସଦା କଇବ ନା ମୋ ଗୁର ଧ୍ଵବନ ତ ଦେହ ପାର୍ଥିବ ଅବ ! > । ସେଇ ମୋହ ସଙ୍ଗ ଚନା ନ ଧୂକ ଵିକ ସ୍ନେହ ସଂଖ୍ୟାରେ ପଭକା ଟ୍ରବଣ ଉୟେକ ଉଲ ଦେହ ନାୟୁକ ଏକ । ସେ ଯେ ବଡ ସୁକୁମାସ ନରେନ୍ଦ୍ର କୁମାସ୍ତ୍ରୀ ଶେଯେ ନ ହୁଏ ଉଦରେ ହରେ । ସେତ ଅଭ ଭଲ, ନୂତନା ଛୁଇଲା ଟୁଲ ଦେଖି ଥରେ ଥରେ ଥରେ | ୩ । ସୁମର ଅପସର ଶ୍ରେୟ ମୋର ଉର ଆଉ ନୋହବ କେହି ଦୁହିତ । ଶତିହାସୀ ମନ ଜାଣି ଖ’ବେକ ପୁଣି ଈର ମୁଁ କଣ ଦାସ ସ । ଗିଜ ପଙ୍କ ଜବର୍ଦ୍ଧନା ଦୁଃଶିଜ୍ଞ ବେଦନା କଲେ କେ ଘେନବ ପୁନଃ ପୁନଃ । ସୁଷଣ୍ଡିର ପର ହୋଇ ଅନସର ଥାଇ ଲେଖେ ନ କରି ସୁଅନ ଆନ | = { ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସ୍କୁଲ ପରି ଅଟେ ବାସ ସ୍କଇ ଲାଗି ଭୋଷଇ ସୁ- ମଜ ସହ । ସାହା କେହି ନାହିଁ ଆଉ ଗଇ ଥାଉ ଥାଉ ମଲ ନାହିଁ ଗଜଗରୁ ବହି । ସ୍ୱଳ୍ପ ଗରୁପଥ ହେକ ଯା ରେ ଜବ ଖେଜ କ୍ ସୁଖକୁ ହେଉ ରହ ରହ । ଶମିବର ବଦନ ନ କର୍ତା 'ଅରୁ ଅଉ କିନ୍ତୁ କହି । ୫ । ସୁଧ ଦର ଜୁଗ ଶୁଣି ଅତୁ ଶ୍ରଦ୍ଧ ରଥରେ ବଲା ଗୃହ ନନ୍ କଙ୍କିଣୀ ବଣି । ସେ କଥାଲୁ ପାସେତୁ ବସ୍ତ୍ରର ବୋହୂର କଣିଛୁ ପଟ୍ଟ ରମଣୀମଣି । ଶୁଣ୍ ଶୁଣ ରେ ରସନା ଅନରେ ର୍ସ୍ ନ ରହିଲେ ହେବ ଲବ୍ଧ କାତ । ଧାମରୁ ଅଧର ତୋ ମନେ ନ ଧର, ସ୍ଥିତକୁ ମର 19 }
